Stefan Rachoń: Różnice pomiędzy wersjami

'''Stefan Rachoń''' (ur. [[4 stycznia]] [[1906]] w podlubelskim [[Ostrów_(powiat_kraśnicki)|Ostrowie]]<ref>http://urzedow.pl/gzu02/28.htm, Informacja o miejscu urodzenia</ref>, zm. [[3 sierpnia]] [[2001]] w [[Olsztyn]]ie) – polski dyrygent i skrzypek.

 

W [[1933]] roku ukończył Konserwatorium Warszawskie. Grę na skrzypcach studiował w klasie Józefa Jarzębskiego i [[Irena Dubiska|Ireny Dubiskiej]], a dyrygenturę pod kierunkiem [[Grzegorz Fitelberg|Grzegorza Fitelberga]].

Podczas studiów grał jako [[taper]] w kinach międzywojennej Warszawy. Oficjalnie debiutował w 1930 roku na antenie Polskiego Radia w audycji ''Kącik młodych talentów''. W tym samym roku otrzymał propozycję utworzenia radiowej orkiestry rozrywkowej. W okresie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] grał z zespołem w okupowanej Warszawie. W [[1944]] roku współpracował z orkiestrami w Krakowie i Lublinie. Wraz z grupą lokalnych muzyków grał również muzykę ilustracyjną do niemych filmów w lubelskich kinach. Po powrocie do Warszawy w [[1945]] roku utworzył pierwszą powojenną orkiestrę Polskiego Radia przemianowaną później na [[Polska_Orkiestra_Radiowa|Orkiestrę Polskiego Radia i Telewizji]]. Dyrygował nią do 1980 roku. Radiowe studio M-1, w którym pracowała orkiestra było przez długie lata miejscem radiowych debiutów polskich piosenkarzy. Stefan Rachoń dokonał z orkiestrą radiową około dziesięciu tysięcy nagrań muzyki symfonicznej, operowej, operetkowej i rozrywkowej. Wspólnie z Orkiestrą brał udział w festiwalach piosenki w [[Opole|Opolu]], [[Sopot|Sopocie]] i [[Zielona Góra|Zielonej Górze]], towarzyszył piosenkarzom na koncertach estradowych oraz podczas nagrań fonograficznych w Polsce, a także za granicą (m. in. w [[Anglia|Anglii]], [[Czechosłowacja|Czechosłowacji]], [[Niemiecka Republika Demokratyczna|NRD]], [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Związku Radzieckim]] i na [[Węgry|Węgrzech]]).<ref>http://culture.pl/pl/tworca/stefan-rachon.</ref>