Ratusz: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Darbuch (dyskusja | edycje)
m →‎Historia: drobne redakcyjne
Darbuch (dyskusja | edycje)
m →‎Historia: drobne redakcyjne
Linia 13:
Ratusze w miastach południowej Europy zaczęły powstawać w XII wieku, na terenach północnej Europy pojawiły się około 100 lat później. Wcześniej władze miejskie zbierały się w różnych miejscach, najczęściej w prywatnych domach kupców lub [[sukiennice|halach sukienniczych]]<ref name="Domagała4">{{cytuj książkę |nazwisko = Domagała| imię = Tadeusz| autor link = | tytuł = Ratusz Głównego Miasta w Gdańsku| wydawca = Sport i turystyka| miejsce = Warszawa| rok = 1980| strony = 4| isbn = 83-217-2294-6}}</ref>.
 
W okresie średniowiecza (w XII wieku) pojawiły się ratusze o charakterze budowli obronnych. Były stawiane najczęściej na planie czworoboku i sytuowane w centrum miasta, na [[Rynek (urbanistyka)|rynku]] lub przy jednej z ważniejszych [[Pierzeja|pierzei]] rynku. Ważnym elementem była wieża, pełniąca funkcję strażnicy miejskiej, wkomponowana w bryłę budynku lub budowana jako wolnostojąca ([[beffroi]]). Spotyka się także ratusze z dwiema wieżami (jednym z przykładów jest [[ratusz w Szprotawie]]). W okresie [[renesans]]u i [[barok]]u ratusze budowano w ozdobnej formie, architektonicznie zbliżonej do pałacowej.
 
Najważniejszym pomieszczeniem w ratuszu była sala obrad. Było to jednocześnie największe i najbardziej reprezentacyjne pomieszczenie w budynku, umieszczano je na pierwszym piętrze. Ratusz, jako budowla monumentalna i reprezentacyjna, był znakiem siły i samorządności miasta.