Transatlantyk (statek): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
EmptyBot (dyskusja | edycje)
m poprawa literówek, replaced: sie → się (2)
Linia 35:
W okresie bocznokołowców na Atlantyku Cunard miał łącznie 14 statków. Jednak istnienie subwencjonowanego przez rząd brytyjski przedsiębiorstwa spedycyjnego oznaczało straty dla innych. W Stanach Zjednoczonych uznano to za wyzwanie, którego nie wolno ignorować. Podobne obawy rodziły się w innych krajach europejskich, zainteresowanych wspieraniem emigracji do Ameryki. Powstały więc, podobne do Cunarda, wspierane przez rządy przedsiębiorstwa w Belgii i we Francji, ale zamiast zysków przynosiły wyłącznie straty i wkrótce upadły. W USA w roku 1845 [[Kongres Stanów Zjednoczonych|Kongres]] przyjął ustawę o subwencjonowaniu żeglugi parowej i ogłosił przetarg na przewóz poczty.
 
Przetarg wygrał Edward Knight Collins, armator z Nowego Jorku. W krótkim czasie powołał do życia spółkę z kapitałem miliona dolarów. Za te pieniądze zbudowano cztery statki. Były to, w odróżnieniu od konstrukcji dotychczasowych, jednostki płaskodenne (a więc mogące zawijać do portów Wschodniego Wybrzeża nawet w czasie odpływu) i szybkie. Collins nie miał jednak szczęścia: w roku 1854 jego "Arctic" zderzył siesię w mgle z francuskim statkiem "Vesta" i zatonął; wśród 322 ofiar była żona i dwoje dzieci Collinsa. W dwa lata później zaginął bez wieści "Pacific" – przypuszczano, że zderzył się z górą lodową. W rezultacie przedsiębiorstwo straciło subwencje rządowe, a w 1858 roku Collins Line przestało istnieć<ref>Urbanowicz, s.32</ref>.
 
W czasie trwania [[wojna krymska|wojny krymskiej]] wypróbowano na Atlantyku nowy, żelazny bocznokołowiec "Persia". Rozwijał prędkość 14 w. i zdobył dla Cunard Line w swej dziewiczej podróży Błękitną Wstęgę osiągając Nowy Jork w 9 dni i 12 godzin. Ten rekord utrzymał do roku 1862<ref>Urbanowicz, s.33</ref>.
Linia 51:
Pod koniec XIX wieku na Atlantyku pojawiły się [[Niemcy|niemieckie]] przedsiębiorstwa armatorskie. [[SS Kaiser Wilhelm der Große|"Kaiser Wilhelm der Große"]], który powstał w stoczni [[AG Vulcan Stettin|Vulcan]] w [[Szczecin]]ie, prawie natychmiast powalił przeciwników. Został zwodowany 4 maja 1897 roku, a w swój pierwszy rejs wyruszył 19 września tego samego roku na trasie z [[Bremerhaven]] do Nowego Jorku. W momencie zwodowania był największym statkiem, jaki kiedykolwiek zbudowano. "Kaiser Wilhelm der Große" był pierwszym niemieckim statkiem, któremu udało się zdobyć Błękitną Wstęgę Atlantyku, czego dokonał 29 listopada 1897 roku. W sumie niemieckie transatlantyki tej doby czterokrotnie biły rekordy: "Kaiser Wilhelm" (dwukrotnie), "Deutschland" i "Kronprinz Wilhelm". Cunard Line odzyskała "wstęgę" dopiero w 1907, kiedy to na atlantycki szlak ruszyła [[RMS Lusitania|"Lusitania"]].
 
Wyścig, jaki się wówczas rozpoczął, trwał blisko pół wieku, tj. do roku 1952, kiedy to pojawił siesię na Atlantyku amerykański superliniowiec [[SS United States|"United States"]], który pobił wszystkie rekordy w swej dziewiczej podróży. Warto jednak przypomnieć najważniejsze i najsłynniejsze transatlantyki, jakie w ciągu owych pięćdziesięciu lat przemierzały ten akwen:
# [[RMS Titanic]]
# [[RMS Mauretania (1939)]]