Bitwa pod Prochorowką: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
straty w czołgach |
drobne merytoryczne |
||
Linia 27:
W kwietniu 1943 roku niemieckie dowództwo rozpoczęło przygotowania do operacji „Cytadela” mającej na celu otoczenie i zniszczenie wojsk radzieckich w wybrzuszeniu kurskim<ref>{{cytuj książkę | tytuł = Encyklopedia II wojny światowej nr 49 – Wielkie Bitwy: Kursk 1943| wydawca = Oxford Educational sp. z o.o.| rok = 2008| strony = 8| isbn = 978-83-252-0215-6}}</ref>. Radzieckie naczelne dowództwo, [[Stawka Najwyższego Naczelnego Dowództwa|Stawka]], znało niemieckie plany i rozpoczęło budowanie głęboko urzutowanej obrony na odcinkach planowanej niemieckiej ofensywy. Daleko na swoich tyłach Rosjanie zgromadzili olbrzymie siły rezerwowe w postaci [[Front Stepowy|Frontu Stepowego]], w skład którego wchodziła m.in. 5. Gwardyjska Armia Pancerna. Zamierzano ich użyć do przeprowadzenia własnej kontrofensywy po zatrzymaniu niemieckiego uderzenia<ref>{{cytuj książkę | tytuł = Encyklopedia II wojny światowej nr 37: Bitwa na Łuku Kurskim. Zajęcie północnego Kaukazu| wydawca = Oxford Educational sp. z o.o.| rok = 2008| strony = 657–658| isbn = 978-83-252-0060-2}}</ref>. 5 lipca 1943 roku rozpoczęła się operacja „Cytadela”. Na południowym odcinku Łuku Kurskiego do ofensywy przystąpiła niemiecka [[4 Armia Pancerna (III Rzesza)|4. Armia Pancerna]] i nacierająca na jej prawej flance [[Grupa Operacyjna Kempf|Grupa Operacyjna „Kempf”]]<ref>''Encyklopedia II wojny światowej nr 49...'', s. 11.</ref>. Obronę przeciwko im organizował radziecki [[Front Woroneski]]<ref>''Encyklopedia II wojny światowej nr 37...'', s. 658.</ref>.
W tydzień po rozpoczęciu niemieckiej ofensywy obrońcy rozpoczęli potężne kontrataki przeciwko napastnikom. Na południu niedaleko Prochorowki 5. Gwardyjska Armia Pancerna zaatakowała II Korpus Pancerny SS 4. Armii Pancernej, co doprowadziło do wielkiej bitwy pancernej tuż koło tej miejscowości. Natarcie 5. Gwardyjskiej Armii Pancernej zostało zatrzymane, ale udało jej się powstrzymać Niemców od zajęcia Prochorowki i przełamania trzeciej linii obronnej Armii Czerwonej, a tym samym wejścia na głęboką strefę operacyjną wojsk radzieckich<ref>''Encyklopedia II wojny światowej nr 37...'', s. 663–664.</ref><ref>''Encyklopedia II wojny światowej nr 49...'', s. 16–18.</ref>.
3 sierpnia Armia Czerwona przeszła do generalnej [[Operacja biełgorodzko-charkowska|kontrofensywy]] na południowym skrzydle Łuku Kurskiego<ref>{{cytuj książkę | tytuł = Encyklopedia II wojny światowej nr 38: Przerwanie blokady Leningradu. Walki na Ukrainie| wydawca = Oxford Educational sp. z o.o.| rok = 2008| strony = 669| isbn = 978-83-252-0061-9}}</ref> i przejęła inicjatywę strategiczną na froncie wschodnim, którą utrzymała aż do końca Wielkiej Wojny Ojczyźnianej<ref>{{Cytuj książkę | autor = M. K. Barbier| tytuł = Kursk: największa bitwa pancerna w dziejach świata| wydawca = Bellona| miejsce = Warszawa| rok = 2010| strony = 244| isbn = 978-83-11-11927-7}}</ref>. 26 kwietnia 1995 roku dekretem prezydenta Rosji, [[Borys Jelcyn|Borysa Jelcyna]] obszar wokół Prochorowki został uznany za Państwowe Wojenno-Historyczne Muzeum-Rezerwat o nazwie „Prochorowskie Pole” ([[Język rosyjski|ros.]] Государственный Военно-Историческый Музей-Заповедник „Прохоровское Поле”).
| |||