Supinum: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
poprawa linków |
poprawa linków |
||
Linia 1:
'''Supinum''' – [[koniugacja (językoznawstwo)|forma]] [[czasownik]]a występująca w stosunkowo niewielu językach, która wyraża pewną celowość, zwykle w połączeniu z czasownikami ruchu (w [[język prasłowiański|prasłowiańskim]] i [[Język staro-cerkiewno-słowiański|staro-cerkiewno-słowiańskim]] tylko po nich). Języki słowiańskie utraciły w zasadzie konstrukcję supinum poza nielicznymi (wspomnianymi niżej wyjątkami), w języku polskich w podobnej konstrukcji celowej używa się bezokolicznika: ''przyjechałem ''(''przybyłem'', ''przyszedłem'' itp.) ''na wieś odpocząć'', tzn. „aby odpocząć, dla odpoczynku, w celu odpoczynku, na odpoczynek”.
Supinum występuje też w [[Język szwedzki|języku szwedzkim]], gdzie służy on przede wszystkim do tworzenia czasów przeszłych [[perfectum|teraźniejszo-przeszłego]] (''perfekt'') i [[czas
Niektórzy gramatycy nazwą „supinum” określają konstrukcję „''to'' + [[bezokolicznik]]” w języku angielskim wyrażającą cel, np. ''To err is human; to forgive divine.'', „Błądzić to rzecz ludzka, przebaczać – boska” ([[Alexander Pope]]).
|