Juliusz Kunitzer: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
Dodanie informacji o apelu do władz o aresztowanie strajkujących i o reakcji na powstanie łódzkie w trakcie 1905 roku. |
||
Linia 57:
Juliusz Kunitzer przez wiele lat był najpierw wiceprezesem (1894-1895), a następnie prezesem Łódzkiego Chrześcijańskiego Towarzystwa Dobroczynności (od września 1895 do śmierci); również jego członek honorowy<ref>Sosnowska Joanna, ''Działalność socjalna i opiekuńczo-wychowawcza Łódzkiego Chrześcijańskiego Towarzystwa Dobroczynności (1885–1940)''. Łódź 2011.</ref>. Był organizatorem wizyty [[Henryk Sienkiewicz|H. Sienkiewicza]] w Łodzi w styczniu 1904 roku<ref>„Łódź w Ilustracji”, 26 X 1924, nr 10, s. 1 (w gronie członków Tow. Śpiewaczego „Lutnia” podczas wizyty H. Sienkiewicza w Łodzi w dn. 3 stycznia 1904 r.).</ref>.
===
W trakcie [[Rewolucja 1905 roku|Rewolucji 1905 roku]], zrywu społeczno-narodowego, Kunitzer bezwzględnie traktował strajkujących robotników. Według relacji [[Franciszek Joachimiak|Franciszka Joachimiaka]], fabrykant wezwał do zakładu wojsko, które bronią zmusiło pracowników do pracy
{{Cytat|2=Około dwustu ludzi już od 24 godzin siedzi nieprzerwanie w tkalni naszego Towarzystwa i nie chcą jej opuścić. Siedzą bez jedzenia, między nimi jest wielu podżegaczy. Czy nie uważa Pan za możliwe, by - odwołując się do prawa o specjalnej ochronie - aresztować ich wszystkich, a przy tym poprzez indywidualne przesłuchania bezwarunkowo zdemaskować wszystkich podżegaczy. Jestem przekonany, że takie stanowcze rozwiązanie nieuchronnie wywrze wpływ odstraszający na pozostałe fabryki Łodzi i uspokoi miasto przed świętami [wielkanocnymi].}}
W trakcie [[Powstanie łódzkie|powstania łódzkiego]], pod koniec czerwca 1905 roku, wraz z [[Alfred Biedermann|Alfredem Biedermannem]] przekonywał zastępcę warszawskiego generał-gubernatora, aby wysłał do Łodzi "energicznego generała" do stłumienia rozruchów<ref>{{Cytuj|autor=Andreas R. Hofmann|tytuł=The Biedermanns in the 1905 Revolution: A Case Study in Entrepreneurs' Responses to Social Turmoil in Łódź|czasopismo=The Slavonic and East European Review, Vol. 82, No. 1|data=Styczeń 2004|data dostępu={{subst:#time:Y-m-d}}|s=36-37|url=https://www.jstor.org/stable/4213848}}</ref>. Kilka miesięcy później Kunitzer został ciężko raniony w tramwaju przez dwóch członków [[Polska Partia Socjalistyczna|Polskiej Partii Socjalistycznej]] - Adolfa Szulca i Stefana Jędrasa{{r|kalendarium}} na ul. Piotrkowskiej przy ul. Nawrot i zmarł po 20 minutach przed udzieleniem mu jakiejkolwiek pomocy.
Według raportu Elżanowskiego (nr służb. 269), motorniczego tramwaju, w którym został zastrzelony Kunitzer:
| |||