Wersja z 10:23, 15 lip 2016 edytuj Mathiasrex (dyskusja \| edycje) 345 374 edycje →‎W kraju: szablon ← poprzednia edycja		Wersja z 11:40, 5 wrz 2016 edytuj anuluj edycję AndrzeiBOT (dyskusja \| edycje) Boty 392 518 edycji m Drobne redakcyjne - poprawki linków, apostrofów, cudzysłowów... następna edycja →
Linia 36: W czasie [[II wojna światowa\|II wojny światowej]] członkowie stronnictwa weszli w struktury [[Polska Walcząca (organizacja)\|Polski Walczącej]] pod kryptonimem ''Prostokąt''. Wydawali między innymi pisma: „Myśl Społeczno-Polityczna”, „[[Dziennik Polski (pismo SD)\|Dziennik Polski]]”, „[[Polska Walcząca (czasopismo)\|Polska Walcząca]]” i 'Nowe Drogi”. W 1942, głównie z inicjatywy działaczy SD, powołano Główną Radę Pomocy Żydom „[[Rada Pomocy Żydom\|Żegota]]” oraz [[Społeczna Organizacja Samoobrony\|Społeczną Organizację Samoobrony]]. W 1943 doszło do sporów wewnątrz kierownictwa SD, w wyniku czego wyłoniły się: Stronnictwo Demokratyczne, uznające [[Rząd Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie\|Rząd RP na uchodźstwie]] i komunizujące [[Stronnictwo Polskiej Demokracji]] pod przewodnictwem [[Romuald Miller\|Romualda Millera]]. Stronnictwo Demokratyczne uznawało [[Polskie Państwo Podziemne]] i wspólnie z [[Polska Niepodległa\|Polską Niepodległą]], [[Polskie Stronnictwo Demokratyczne (1939-1945)\|Polskim Stronnictwem Demokratycznym]], [[Związek Odbudowy Rzeczypospolitej\|Związkiem Odbudowy Rzeczypospolitej]], Związkiem Wolnej Polski, Polską Walczącą, Zjednoczeniem Robotników Polskich oraz Unią Związków Zawodowych Pracowników Umysłowych tworzyło [[Zjednoczenie Demokratyczne]], będące częścią składową [[Rada Jedności Narodowej\|Rady Jedności Narodowej]]. Zjednoczenie Demokratyczne wydawało „Nowy Dzień” i „Głos Wolny Wolność Ubezpieczający”. W 1945 [[Eugeniusz Czarnowski]] i [[Stanisław Michałowski (polityk)\|Stanisław Michałowski]] zostali aresztowani przez [[NKWD]], a następnie wywiezieni do [[Moskwa\|Moskwy]] i sądzeni w [[Proces szesnastu\|procesie moskiewskim]]. Linia 42: == Po wojnie == === W kraju === W sierpniu 1944 na terenach zajętych przez [[~~Robotniczo-Chłopska~~ Armia Czerwona\|Armię Czerwoną]] „grupa restytucyjna” (w skład której weszli m.in.: [[Wincenty Rzymowski]], [[Leon Chwistek]], [[Jan Karol Wende]], [[Leon Chajn]], [[Jan Rabanowski]] i Zygmunt Sobolewski) odtworzyła Stronnictwo Demokratyczne i weszła w struktury władzy jako partia sojusznicza wobec [[Polska Partia Robotnicza\|PPR]] (w ramach [[Blok Demokratyczny\|Bloku Demokratycznego]]), a potem [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza\|PZPR]]. Formalne wznowienie działalności SD nastąpiło w dniu 18 sierpnia 1944, bowiem wtedy powołano w [[Lublin]]ie Tymczasowy Zarząd Główny SD, z Wincentym Rzymowskim jako przewodniczącym ZG SD. W dniu 24 września 1944 TZG SD przyjął „Deklarację Stronnictwa Demokratycznego”, którą 28 września 1944 opublikował dziennik „[[Rzeczpospolita (gazeta)\|Rzeczpospolita]]”. Linia 105: === Udział w wyborach w 2010 === ==== Wybory prezydenckie ==== 14 listopada 2009 podczas drugiego zjazdu [[~~Partia~~Inicjatywa ~~Kobiet~~Feministyczna (Polska)\|Partii Kobiet]] założycielka ugrupowania [[Manuela Gretkowska]] i przewodniczący Stronnictwa Demokratycznego [[Paweł Piskorski]] ogłosili stworzenie wspólnego programu i zapowiedzieli, że będą chcieli stworzyć komitet koalicyjny, który w 2010 mógłby wystartować w wyborach samorządowych, a potem parlamentarnych<ref>{{cytuj stronę\|url=http://www.tvn24.pl/12690,1628686,0,1,polska-to-nie-kobieta-to-zapijaczony--nieudolny-facet-z-depresja,wiadomosc.html\|tytuł=SD i Partia Kobiet razem\|opublikowany=tvn24.pl\|data=14 listopada 2009}}</ref>. W dniu 6 marca 2010 partia oficjalnie poparła [[Andrzej Olechowski\|Andrzeja Olechowskiego]] jako kandydata w [[Wybory prezydenckie w Polsce w 2010 roku\|wyborach prezydenckich w 2010]]. W związku z kampanią wyborczą rozpoczęto wyprzedaż majątku partii, sprzedając należącą do SD kamienicę przy ul. Świdnickiej 36 we Wrocławiu za cenę 13 mln złotych (cena wywoławcza wynosiła 30 mln złotych). Zapowiedziano jednocześnie dalszą wyprzedaż należących do SD nieruchomości, a partyjni przeciwnicy Pawła Piskorskiego poinformowali o zamiarze złożenia doniesienia do prokuratury o popełnieniu przestępstwa w związku z wrocławską transakcją<ref>{{cytuj stronę\|url=http://wroclaw.wyborcza.pl/wroclaw/1,35751,7715416,Kamienica_SD_przy_Swidnickiej_sprzedana_za_pol_ceny.html\|autor=Michał Kokot\|tytuł=Kamienica SD przy Świdnickiej sprzedana za pół ceny\|opublikowany=gazeta.pl\|data=29 marca 2010}}</ref>. 9 maja 2010 Rada Naczelna SD upoważniła zarząd do sfinansowania kampanii wyborczej Andrzeja Olechowskiego kwotą 6 mln złotych pochodzącą ze sprzedaży nieruchomości SD<ref>{{cytuj stronę\|url=http://www.polskatimes.pl/aktualnosci/253542,stronnictwo-demokratyczne-wylozy-6-mln-zl-na-kampanie,id,t.html\|tytuł=Stronnictwo Demokratyczne wyłoży 6 mln zł na kampanię Olechowskiego\|opublikowany=polskatimes.pl\|data=9 maja 2010}}</ref>. Ostatecznie na kampanię wyborczą Andrzeja Olechowskiego zaciągnięto kredyt w wysokości 2 milionów złotych, natomiast za pieniądze uzyskane ze sprzedaży kamienicy (pierwsza rata w wysokości 5 milionów złotych) zawarto z działaczami SD umowy o dzieło opiewające na sumy od 4 do 9 tys. złotych. W grudniu 2010 z 5 milionów złotych zostało na koncie SD 400 tysięcy<ref>{{cytuj stronę\|url=http://wyborcza.pl/1,75248,9057830,Ostatnie_dzielo_Piskorskiego.html\|autor=Michał Kokot\|tytuł=Ostatenie dzieło Piskorskiego\|opublikowany=wyborcza.pl\|data=5 lutego 2011}}</ref>. Działacze skupieni wokół [[Krzysztof Góralczyk\|Krzysztofa Góralczyka]] i [[Lesław Lech\|Lesława Lecha]] odmówili poparcia Andrzejowi Olechowskiemu, apelując, by nie korzystał on w czasie kampanii wyborczej ze środków pochodzących ze sprzedaży nieruchomości Stronnictwa i zaapelowali do pozostałych kandydatów, by w debacie podczas kampanii prezydenckiej poruszyli temat nielegalnych ich zdaniem działań Pawła Piskorskiego. Działacze SD przeciwni Pawłowi Piskorskiemu nie udzielili jednolitego poparcia żadnemu z kandydatów przed pierwszą turą wyborów. Niektóre rady regionalne opowiedziały się za [[Jarosław Kaczyński\|Jarosławem Kaczyńskim]] bądź [[Janusz Korwin-Mikke\|Januszem Korwin-Mikkem]].

Stronnictwo Demokratyczne: Różnice pomiędzy wersjami