Wał Pomorski: Różnice pomiędzy wersjami

W 1945 w pasie natarcia [[1 Armia Wojska Polskiego|1 Armii WP]] były trzy główne rubieże obronne. Pierwszą, nazywaną przez dowodztwo niemieckie "Pommernstellung - d1" była najbardziej rozbudowana i przebiegała wzdłuż linii: Słupsk, Szczecinek, Krągi, Dudylany, Nadarzyce, zachodni brzeg jezior - Dobre, Zdbiczno, Smolno i Lubianka, punkt oporu Wałcz, zachodni brzeg Drawy. Na obszarze tym rozbudowano system żelbetowych i drewniano-ziemnych schronów wyposażonych w kopuły pancerne oraz uzbrojone w karabiny maszynowe. Właściwą budowę tych umocnień Niemcy rozpoczęli w latach 1934-1935, a od 1944 r. rozbudowywano dodatkowe umocnienia zarówno betonowe jak i ziemne.Schrony zostały połączone rowami ciągłymi i okopami, a poszczególne miejscowości przekształcone w punkty oporu.Druga rubież nazwana przez Niemców "Pommersche - Seenstellung - d2" przebiegała od twierdzy Kołobrzeg przez Karlino, Połczyn Zdrój, Złocieniec, Drawno, Pełczyce, Gorzów Wlkp. Rubież ta nie została w pełni rozbudowana pod względem inżynieryjnym. Gotowe były samodzielne punkty oporu i zapory przeciwpancerne. Trzecia rubież nazwana "Oder-Stellung" rozciągała się wzdłuż Odry i składała się z umocnień typu polowo-fortyfikacyjnego. Stanowiła ona główną linię oporu ze względu na naturalne walory obronne (szeroka i głęboka przeszkoda wodna). W pasie działania 1 Armii Wojska Polskiego rubieże obrony obsadzone zostały jednostkami 15 dywizji SS "Lettland" oraz dywizji "Markisch Friedland" oraz innych wchodzących w skład 10 Korpusu SS.