Język niderlandzki: Różnice pomiędzy wersjami

Językiem niderlandzkim posługują się głównie mieszkańcy Holandii, Belgii ([[Wspólnota flamandzka Belgii]]) i Surinamu, a także na Arubie (część [[Holandia|Królestwa Niderlandów]]), północno-wschodniej Francji oraz Niemiec (przede wszystkim zachodnie [[Pogranicze (obszar)|pogranicze]]). Od roku 1980 (za [[Unia Języka Niderlandzkiego|Unią Języka Niderlandzkiego]]) mówi się o trzech odmianach niderlandzkiego: północnoniderlandzkiej (''Noord-Nederlands''), belgijskiej (''Belgisch-Nederlands'') i surinamskiej (''Surinaams-Nederlands''). Wiele starych dokumentów i aktów prawnych w [[RepublikaPołudniowa Południowej AfrykiAfryka|Republice Południowej Afryki]] i [[Indonezja|Indonezji]] (wcześniej [[kolonia (geografia polityczna)|kolonia]] [[Holenderskie Indie Wschodnie]]) zostało sporządzonych w języku niderlandzkim, toteż ponad 10 tysięcy studentów potrafi czytać w tym języku. W 2005 niderlandzkiego nauczało 500 [[Nauczyciel akademicki|wykładowców]] na ponad 220 [[uniwersytet]]ach w 40 [[państwo|krajach]].

Na bazie dialektów języka niderlandzkiego wyodrębnił się w końcu XVIII wieku [[język afrikaans]], będący jednym z [[język urzędowy|języków urzędowych]] w [[RepublikaPołudniowa Południowej AfrykiAfryka|Republice Południowej Afryki]], używanym przez większość europejskich osadników{{fakt|data=2013-03}} (zobacz [[Burowie]]).