Halina Konopacka: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 31:
Zajmowała się również poezją i malarstwem. Publikowała w „[[Wiadomości Literackie|Wiadomościach Literackich]]” i „[[Skamander (czasopismo)|Skamandrze]]”. W 1929 wydano zbiór jej wierszy „Któregoś dnia”. Po wojnie malowała głównie kompozycje kwiatowe, podpisując obrazy pseudonimem Helen George.
Gdy wybuchła [[II wojna światowa]], we wrześniu 1939 towarzyszyła mężowi [[Ignacy Matuszewski|Ignacemu Matuszewskiemu]] przy ewakuacji złota [[Bank Polski Spółka Akcyjna|Banku Polskiego]], którą ten organizował i nadzorował. Była kierowcą jednej z ciężarówek na trasie przez [[Rumunia|Rumunię]] nad Morze Czarne i dalej do Francji. Po [[kampania francuska 1940|klęsce Francji]] wyjechała z mężem przez [[Hiszpania|Hiszpanię]] do [[Stany Zjednoczone|USA]], gdzie mieszkała od 1941 do końca jego życia - do 1959 w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]], a następnie na [[Floryda|Florydzie]].
Po wojnie odwiedziła Polskę trzykrotnie w 1958, 1970 i 1975<ref>[http://www.olimpijski.pl/pl/bio/1020,konopacka-matuszewska-szczerbinska-halina-wlasciwie-leonarda-kazimiera.html]</ref>. W 50. rocznicę olimpijskiego zwycięstwa, w 1978 została odznaczona [[Order Zasługi Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej|Srebrną Odznaką Orderu Zasługi PRL]].
| |||