Synody w Kartaginie: Różnice pomiędzy wersjami

* Synod z '''390''' wypowiedział się w sprawie [[celibat]]u, w kanonie 3: "''Wypada, że święci biskupi i kapłani Boga, podobnie jak i lewici czyli ci, którzy są w służbie Bożych sakramentów, powinni zachować doskonałą wstrzemięźliwość, tak, by mogli uzyskać w prostocie to, o co proszą Boga. To, czego apostołowie nauczali i co zachowywano w dawniejszych czasach, niech nam również będzie dane zachować... Cieszy nas wszystkich, że biskup, kapłan i diakon, strażnicy czystości, powstrzymują się od współżycia małżeńskiego ich z żonami, tak że ci, którzy służą przy ołtarzu, mogą zachować doskonałą czystość''".

 

 

* Konferencja w Kartaginie zwołana przez cesarza [[Flawiusz Honoriusz|Flawiusza Honoriusza]] w '''411 r.''' w celu zakończenia schizmy [[donatyzm|donatystów]]. Nie była ściśle synodem, ale może być uważana za jedno z najważniejszych zgromadzeń w historii Kościoła afrykańskiego. Biskupi, po interwencji diakona Paulina z [[Mediolan]]u, byłego sekretarza [[Ambroży z Mediolanu|św. Ambrożego]] przesłuchali też [[Celestiusz]]a, ucznia [[Pelagiusz]]a<ref>Por. Augustyn z Hippony, ''(De peccato originali'', 3-4.3; G. Madec, ''Le Christ de saint Augustin, La Patrie et la Voie''. Paryż 2001 Desclée – Collection «Jésu et Jésus-Christ» 36, s. 223-224; O. Wermelinger. ''Rom und Pelagius. Die Theologische Position der römischen Bischöfe im Pelagianischen Streit in den Jahren 411-432'', Stuttgart 1975, s. 9-11</ref> i potępili [[Pelagianizm|nauczanie Pelagiusza]]. Uczynili to bez inspiracji i udziału [[Augustyn z Hippony|Augustyna z Hippony]], który nie był wtedy jeszcze włączony w [[Kontrowersja pelagiańska|kontrowersję pelagiańską]]<ref>Por. V. Grossi i B. Sesboüé, ''Grzech pierworodny i grzech początków: od św. Augustyna do końca Średniowiecza'', w: Grossi Vittorio, Ladaria Luis F. SJ, Lécrivain Philippe SJ, Sesboüé Bernard SJ, ''Człowiek i jego zbawienie'', Historia Dogmatów t. 2, red. Bernard Sesboüé, przeł. Piotr Rak, red. nauk. ks. Tadeusz Dzidek, Kraków 2001 Wydawnictwo „M”, s. 139</ref>.