SS Polonia: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m zamieniam magiczny ISBN na szablon |
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) m Drobne redakcyjne - poprawa linków, apostrofów, cudzysłowów, literówek |
||
Linia 4:
|grafika = SS PoloniaTrans.jpg
|opis grafiki =
|poprzednie nazwy =
|bandera = POL
|numer IMO =
Linia 47:
== Historia ==
''Polonia'', początkowo ''Kursk'' (jeden z tzw.
W 1921 roku znalazła się (wraz z pozostałymi trzema statkami) pod banderą duńską, jako własność kompanii żeglugowej ''Det Östasiatiske Kompagni'' obsługującą Balitic-American Line, wtedy też nadano jej nazwę ''Polonia'', bowiem statek miał przewozić do Ameryki głównie emigrantów z Polski. Pozostałe statki otrzymały nazwy trzech państw bałtyckich: ''Latvia'', [[SS Pułaski|Estonia]] i [[SS Kościuszko|Lithuania]].
Statek obsługiwał odtąd linię Lipawa-[[Gdańsk]]-[[Kopenhaga]]-Nowy Jork. Na mocy umowy z 11 marca 1930 roku – za 18 milionów złotych – przeszedł, razem z [[SS Pułaski|SS
"
Na tej trasie statek odbył 123 rejsy. Pływał też jako wycieczkowiec (m.in. w lipcu 1931 roku, jako pierwszy polski statek pasażerski dotarł do [[Przylądek Północny|Nordkapu]]). Sprzedany został na złom do [[Włochy|Włoch]] w roku 1939.
=== Uwagi ===
Nazwę
Druga
Instytut Morski wykonał kompleksowe studium do założeń nowego liniowca, nazwanego wstępnie
Ten wielki zespół dzielił się na cztery główne podzespoły, którymi kierowali: doc. dr Jerzy Wiśniewski (dobór parametrów i kształtu kadłuba), prof. Janusz Staliński (dobór napędu i układ siłowni), prof. Witold Urbanowicz (ogólna koncepcja i architektura statku) oraz doc. dr Zbigniew Grzywaczewski (dobór wyposażenia i bezpieczeństwo).
Wśród projektantów znaleźli się architekci okrętowi: doc. Lech Zaleski i doc. dr Witold Arkuszewski (rozplanowanie i wnętrza), a wśród konsultantów profesorowie: Aleksander Rylke, Wacław Tomaszewski, kapitanowie Tadeusz Meissner i Wieńczysław Kon, inż. Mieczysław Gąsiorowski, mgr Edward Obertyński i inni. Prace opiniowali: prof. dr hab. Lech Kobyliński, mgr inż. Mieczysław Bagiński i mgr inż Edward Słomski.
Uzyskano dane i propozycje wyposażenia od 240 firm zagranicznych. Wiele pracy włożono w opracowanie całej kompozycji przestrzennej i rozplanowania statku, w którym znalazło się dużo nowych rozwiązań, jak na przykład wielki zespół schodów ruchomych, łączących 4 pokłady (kaskada), asymetryczny układ pomieszczeń rekreacyjnych, układ jadalni z kredensem w środku, zespół basenowy w szklanej hali na pokładzie słonecznym, dalsze dwa baseny, mechanizacja przełądunku bagażu i inne.
Projekt reprezentował wysoki poziom światowy, co było słuszne, zważywszy na ogólny, niezwykle szybki wzrost wymagań komfortu na statkach. To musiał być
Wyróżniającym akcentem jego sylwety był nowy kształt komina o dwóch skrzydłach - dla odrzutu spalin, na przemian prawym i lewym - z obserwatorium dla pasażerów na szczycie. Dziobowy pokład manewrowy był nakryty pokładem ochronnym z łamaczem fal. A oto podstawowe parametry i dane tego statku: długość całkowita - 188 m, długość między pionami - 164,7 m, szerokość - 25 m, zanurzenie Bałtyk - 7,54 m, Atlantyk - 8,20 m; prędkość eksploatacyjna - 21 węzłów, na próbach - 23 węzły; napęd - 2 silniki Sulzer-Cegielski o łącznej mocy 27 tys. KM; pojemność - 22-23 tys. BRT (tyle, ile miał mieć sławny przed wojną, tzw.
Stosownie do założeń armatora statek miał dwie klasy, łączone na wycieczkach: I klasa - 50 miejsc i turystyczna - 800 miejsc, ż czego 32 miejsca stanowiły część zamienną, to jest można je było dołączyć do I klasy. Największa liczba łóżek wraz z zapasowymi wynosiła 984. Na wycieczki statek mógł zabierać 600 osób (tylko dolne łóżka). Jego wskaźnik przestrzenności (komfortu) wynosił 27 RT na pasażera, czyli dorównywał wycieczkowcom przełomu ósmej i dziewiątej dekady XX wieku.
Rzecz oczywista, że przewidziano na tym statku stabilizację kołysań, klimatyzację, stery strumieniowe na dziobie i rufie, wszelkie nowe zdobycze nawigacji, zabezpieczenia pożarowego, służby zdrowia, telewizji, sportu itp. Nie sposób tu wyliczyć wszystkich planowanych urządzeń służących wygodzie i komfortowi.
Było to najpełniejsze opracowanie techniczno-ekonomiczne statku pasażerskiego, jakie dotąd w kraju przygotowano. Posłużyło ono armatorowi jako podstawa właściwych założeń.
Trzecia
Projekt trzeciej pasażerskiej
Projekt ten, opracowany z wykorzystaniem metod zastosowanych przy pracy nad nieco wcześniejszym projektem następcy dla słynnego
Źródła:
J. Miciński, Potrzebni następcy (dla
Kalendarz
Czwarta
Czwarty statek w historii PMH nazwany imieniem
Zbudowany w 1988 roku w Stoczni im. Komuny Paryskiej statek o długości 150 i szerokości 22 metrów ochrzczony został 21. lipca 1988 roku. Imię
Źródła:
Notatka w Ilustrowanym Kurierze Polskim z dn. 10.08.1988 r.
Trwa
Całą naprzód do Brazylii (Kurier Polski z dn. 6-8.08.1988 r.)
{{
== Bibliografia ==
Linia 108:
== Linki zewnętrzne ==
* [http://stefanbatoryoceanliner.weebly.com/predecessors.html Dawne Polskie Transatlantyki]
* [http://trojmiasto.wyborcza.pl/trojmiasto/56,35612,16988506,6__SS__Polonia___ktora_emigrowali_Zydzi,,6.html SS
{{GAL}}
|