Likud: Różnice pomiędzy wersjami

W wyborach przedterminowych do Knesetu z 10 lutego 2009 ''Likud'' zajął drugie miejsce i otrzymując 27 mandatów parlamentarnych. Wygrała ''Kadima'', uzyskując 28 miejsc w parlamencie<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.wiadomosci24.pl/artykul/izrael_kadima_wygrala_wybory_parlamentarne_88648.html| tytuł = Izrael: Kadima wygrała wybory parlamentarne | data dostępu = 11 lutego 2009| autor = IAR| język = pl}}</ref><ref>{{cytuj stronę| url = http://wiadomosci.onet.pl/1915710,12,item.html| tytuł = Wybory w Izraelu – jeden mandat różnicy | data dostępu = 11 lutego 2009| autor = Onet.pl| język = pl}}</ref>. Pomimo tego zwycięstwa, pod znakiem zapytania stanęło to, czy kolejny premier Izraela będzie członkiem ''Kadimy'', ponieważ trzecie miejsca zajął prawicowy, nacjonalistyczny ''Jisra’el Betenu'', któremu pod względem ideologicznym o wiele bliżej do ''Likudu'', niż do ''Kadimy''. Jeden z liderów tego drugiego ugrupowania, [[Me’ir Szitrit|MeirMe’ir SheetritSzitrit]], oświadczył, że jego partia nie wejdzie w skład skrajnie prawicowego rządu pod kierownictwem Netanjahu, nie wykluczając jednocześnie udziału w gabinecie, jeśli nie znajdzie się w nim ''Jisra’el Betenu''<ref>{{cytuj stronę| url = http://haaretz.com/hasen/spages/1063654.html| tytuł = Sheetrit: Kadima won’t join far-right government | data dostępu = 12 lutego 2009| autor = Haaretz| język = en}}</ref>. 12 lutego izraelskie media podały, że w negocjacjach koalicyjnych lider ''Likudu'' planował utworzenie rządu jedności narodowej, poprzez powierzenie [[Awigdor Lieberman|Awigdorowi Liebermanowi]] (przywódca ''Jisra’el Betenu'') teki ministra finansów, a politykom z ''Kadimy'' – Liwni i Mofazowi odpowiednio resorty spraw zagranicznych oraz obrony<ref>{{cytuj stronę| url = http://haaretz.com/hasen/spages/1063623.html| tytuł = Likud may offer top spots to Kadima, Lieberman in bid to form quick coalition | data dostępu = 12 lutego 2009| autor = Mazal Mualem, Yair Ettinger, Lily Galili, Yossi Verter | język = en}}</ref>.

Pod koniec 2014 w [[RządTrzydziesty Binjaminatrzeci Netanjahurząd (2013)Izraela|rządzie Binjamina Netanjahu]] zaczęły narastać napięcia między partnerami tworzącymi koalicję w sprawach takich jak budżet na 2015 rok, wysokie koszty życia, polityka wobec Palestyńczyków, a zwłaszcza zaproponowanej przez premiera kontrowersyjnej ustawy, która określiłaby Izrael jako „państwo narodowe” narodu żydowskiego<ref name="reuters" />. 2 grudnia 2014 premier Netanjahu zdymisjonował dwoje ministrów, liderów koalicyjnych centrowo-liberalnych ugrupowań: [[Ja’ir Lapid|Ja'ira Lapida]] (partia ''Jest Przyszłość'') oraz [[Cippi Liwni]] (partia ''Ruch'')<ref>{{Cytuj stronę|url = http://wyborcza.pl/1,75477,17070599,Beda_przedterminowe_wybory_w_Izraelu__Bo_ministrowie.html|tytuł = Będą przedterminowe wybory w Izraelu. Bo ministrowie nie chcieli uznać, że państwo należy do „ludu żydowskiego”|autor = |data dostępu = 28 grudnia 2014|opublikowany = Gazeta.pl|język =pl}}</ref>, zarzucając im „spiskowanie”, „podważanie jego pozycji” i „nieustające ataki z wnętrza rządu”<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.timesofisrael.com/netanyahu-lapid-and-livni-to-blame-for-new-elections/ | tytuł = Accusing Lapid and Livni of attempted ‘putsch,’ Netanyahu fires them, calls elections | opublikowany = The Times of Israel | autor = Elie Leshem, Ilan Ben Zion | data = 2 grudnia 2014 | język = en | data dostępu = 27 grudnia 2014}}</ref>. Efektem kryzysu rządowego był wniosek o skrócenie kadencji Knesetu, która normalnie trwałaby do 2017<ref name="reuters">{{Cytuj stronę | url = http://www.reuters.com/article/2014/12/01/us-mideast-israel-politics-idUSKCN0JF1MR20141201 | tytuł = Netanyahu says Israel could be headed to early election | autor = Maayan Lubell | data = 1 grudnia 2014 | opublikowany = Reuters | język = en | data dostępu = 27 grudnia 2014}}</ref>.