Piotr II (cesarz Brazylii): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Odznaczenia: Poprawiona zla data.
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje)
m Seine-Maritime => Sekwana Nadmorska i Maine-et-Loire => Maine i Loara
Linia 37:
}}
[[Plik:Pedro II circa 1887b transparent.png|thumb|240px|Piotr II, 1881]]
'''Piotr II''' ([[język portugalski|port.]] ''Pedro II, Pedro Segundo'')<ref>Pełny tytuł: ''Pedro de Alcântara João Carlos Leopoldo Salvador Bibiano Francisco Xavier de Paula Leocádio Miguel Gabriel Rafael Gonzaga de Bragança, Z bożej łaski i jednogłośnie obrany, konstytucyjny cesarz i wieczysty obrońca Brazylii.''</ref> (ur. [[2 grudnia]] [[1825]] w [[Rio de Janeiro]], zm. [[5 grudnia]] [[1891]] w [[Paryż]]u) – ostatni cesarz [[Brazylia|Brazylii]], tam urodzony, co czyni go jedynym "rodowitym"„rodowitym” monarchą brazylijskim.
 
== Panowanie ==
Linia 47:
Piotr poślubił 4 września 1843 księżniczkę [[Teresa Burbon-Sycylijska|Teresę Burbon]], księżniczkę [[Królestwo Obojga Sycylii|Obojga Sycylii]] (najmłodszą córkę króla [[Franciszek I Burbon|Franciszka I Burbona]]). Miał z nią czwórkę dzieci:
* Alfonsa (1845-1847)
* [[Izabela (I) Brazylijska|Izabelę]] (1846–1921), księżniczkę cesarską, [[regent]]kę Brazylii, żonę Gastona Orleańskiego – hrabiego d'[[Eu (Seine-MaritimeSekwana Nadmorska)|Eu]] (wnuka króla Francuzów – [[Ludwik Filip I|Ludwika Filipa I]])
* [[Leopoldyna Teresa Bragança|Leopoldynę Teresę]] (1847-1871), żonę Ludwika Augusta Sachsen-Coburg-Gotha (innego wnuka Ludwika Filipa I)
* Piotra Alfonsa (1848-1850)
 
== Władca liberalny ==
Piotr II rządził Brazylią przez 49 lat, jego mottem był: "União„União e Indústria"Indústria” ("Unia„Unia i przemysł"przemysł”). W okresie tym Brazylia wkroczyła na drogę państwa przemysłowego. Budowano pierwsze utwardzone drogi, koleje, kable podmorskie, fabryki. Wystąpiło także niekorzystne zjawisko uzależniania się gospodarki brazylijskiej od eksportu kawy, której wahania cenowe powodowały wielokrotnie kryzysy ekonomiczne w kraju.
 
Prowadził ryzykowną politykę wewnętrzną, z powodzeniem kontrolując rywalizujące ze sobą regiony, poszerzając zakres władzy swego rządu oraz zapewniając cesarstwu długotrwałą stabilizację. Na arenie międzynarodowej prowadził działania znacznie bardziej kontrowersyjne, ingerując w politykę Argentyny, Paragwaju oraz Urugwaju, co doprowadziło do wybuchu trzech wojen w latach 1851-1870.