Abundancja izotopu: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
EmptyBot (dyskusja | edycje)
m →‎Zobacz też: zmiana nazwy sekcji, replaced: Zobacz również → Zobacz też
ort., lit.
Linia 6:
* wodór-3 (tryt, promieniotwórczy): ślady.
 
Pomimo zapisanego sumowania abundancji protu i deuteru do 100% (skończona dokładność podania tych wartości) w Przyrodzieprzyrodzie występują ślady niestabilnego trytu, tworzonego w [[atmosfera|atmosferze]] podczas oddziaływania [[promieniowanie kosmiczne|promieniowania kosmicznego]] z gazami atmosferycznymi oraz "resztki" wodoru-3 (czas połowicznego zaniku trytu to 12 lat) powstałego w czasie [[testy atomowe|prób jądrowych]].
 
Innym przykładem może być [[uran (pierwiastek)|uran]], posiadający trzy naturalnie występujące izotopy: <sup>238</sup>U, <sup>235</sup>U i <sup>234</sup>U. Ich abundancje naturalne wynoszą odpowiednio 99,2745%, 0,72% i 0,0055%. Oznacza to, że analizując 100&nbsp;000 [[atom]]ów uranu, średnio znajdziemy w nich 99&nbsp;275 atomów uranu-238, 720 atomów uranu-235 i nie więcej niż 5 lub 6 atomów uranu-234. Abundancje te wynikają z czasów połowicznego zaniku podanych izotopów uranu: dla <sup>238</sup>U jest on równy 4,47&nbsp;mld&nbsp;lat, dla <sup>235</sup>U 704&nbsp;mln&nbsp;lat zaś dla <sup>234</sup>U 245&nbsp;500&nbsp;lat. Zatem w przypadku uranu najbardziej abundantnym izotopem jest najtrwalszy, najmniej występującym - najmniej trwały.