Eisangelia: Różnice pomiędzy wersjami

Oskarżyciel składał swoją skargę na piśmie do bule. Jeżeli skarga została przyjęta, bule wyznaczała termin konfrontacji między oskarżonym a oskarżycielem. Potem następowało głosowanie, które mogło uniewinnić oskarżonego; w przeciwnym wypadku sprawa trafiała do eklezji lub [[heliaja|heliai]] i debatą kierowali [[tesmoteci]]. Rozprawa polegała na rozwinięciu oskarżenia, potem następowała obrona oskarżonego, a w końcu głosowanie. Wyrok był wykonalny bezterminowo. Jeżeli oskarżony został uniewinniony oskarżyciel nie ponosił żadnej kary.

 

 

Pierwszym znanym przypadkiem zastosowania procedury eisangelia był proces [[Miltiades]]a w Atenach (około [[489 p.n.e.]]), zakończony skazaniem oskarżonego. Późniejszymi, bardziej znanymi przypadkami zastosowania tej procedury były: proces [[Temistokles]]a (zaoczny), zakończony skazaniem, oraz proces [[Kimon]]a ([[463 p.n.e.|463]] lub [[462 p.n.e.]]), zakończony uniewinnieniem.