Abu Nidal: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m zamieniam magiczny ISBN na szablon |
→Życiorys: lit. |
||
Linia 21:
Urodził się w [[Jafa|Jaffie]] w 1937 roku pod nazwiskiem Sabri al-Banna. Był dwunastym dzieckiem bogatego plantatora i jego ósmej żony. Dorastał wraz z 17 braćmi i ośmioma siostrami (jego ojciec miał 13 żon)<ref>Melman 1987, s. 46.</ref> w luksusowej rezydencji z basenem i widokiem na morze. Rodzina przyszłego terrorysty utrzymywała się ze sprzedaży [[cytrusy|cytrusów]] do państw [[Europa|europejskich]], głównie [[Niemcy|Niemiec]] i [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]]<ref>Melman 1987, s. 45.</ref>. Na przełomie lat 1944-45 trafił do Collège des Frères będącej [[Francja|francuską]], [[chrześcijaństwo|chrześcijańską]] szkołą misyjną<ref name=M47>Melman 1987, s. 47.</ref>. Po roku edukacji i śmierci ojca<ref>Seale 1992, s. 58.</ref>, naukę kontynuował w szkole [[islam]]skiej w [[Jerozolima|Jerozolimie]]<ref>Melman 1987, s. 48.</ref><ref name=w>{{cytuj stronę |url=http://wyborcza.pl/1,75248,979130.html?disableRedirects=true|tytuł=Legenda palestyńskiego terroryzmu Abu Nidal nie żyje|opublikowany = http://wyborcza.pl|język=pl}}</ref><ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>.
Walki, które wybuchły po [[Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181|podziale Palestyny w roku 1947]], doprowadziły do przerwania dochodowego biznesu rodziny al-Banna<ref>Melman 1987, s. 48.</ref>. O ile ojciec Nidala i jego rodzina miała dobre relacje z [[Żydzi|żydowskimi]] osadnikami w Jaffie, to [[I wojna izraelsko-arabska|wojna]] zmieniła zupełnie położenie rodziny, która musiała wyjechać do kontrolowanego przez [[Egipt]] obozu uchodźców [[Obóz al-Burajdż|al-Burajdż]] w [[Strefa Gazy|Strefie Gazy]]<ref>Melman 1987, s. 49.</ref>. Włości al-Banni zostały zajęte przez [[Izrael]]<ref name=M47 />, a exodus Palestyńczyków ukształtował poglądy Nidala<ref>Melman 1987, s. 49; Seale 1992, s. 59.</ref><ref name=w>{{cytuj stronę |url=http://wyborcza.pl/1,75248,979130.html?disableRedirects=true|tytuł=Legenda palestyńskiego terroryzmu Abu Nidal nie żyje|opublikowany = http://wyborcza.pl|język=pl}}</ref><ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>. Następnie przeniósł się wraz z rodziną do [[Nablus]]u<ref>Melman 1987, s. 46.</ref>, gdzie ukończył liceum. Po ukończeniu szkoły średniej w 1955 roku wstąpił do [[nacjonalizm|nacjonalistycznej]] [[partia Baas|partii Baas]]<ref>Hudson 1999, s. 100.</ref>. Przez dwa lata studiował inżynierię na [[Uniwersytet Kairski|Uniwersytecie Kairskim]], które opuścił bez zdobycia dyplomu. W 1960 roku wyprowadził się w celach zarobkowych do [[Arabia Saudyjska|Arabii Saudyjskiej]], gdzie pracował
Na emigracji nawiązał kontakt z palestyńskimi [[nacjonalizm|nacjonalistami]]. Związał się z ruchem [[al-Fatah]] [[Jasir Arafat|Jasira Arafata]]<ref>Melman 1986, s. 52.</ref>. W Arabii Saudyjskiej uczestniczył w antyizraelskich manifestacjach które wybuchły w 1967 roku po porażce Arabów w [[Wojna sześciodniowa|wojnie sześciodniowej]]. Udział w protestach poskutkował go wyrzuceniem z pracy i aresztowaniem. Po wypuszczeniu został deportowany<ref>Hudson 1999, s. 100.</ref><ref name=w>{{cytuj stronę |url=http://wyborcza.pl/1,75248,979130.html?disableRedirects=true|tytuł=Legenda palestyńskiego terroryzmu Abu Nidal nie żyje|opublikowany = http://wyborcza.pl|język=pl}}</ref><ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>. Wraz z rodziną przeniósł się do Nablusu a następnie do [[Amman]]u w [[Jordania|Jordanii]]. Założył kompanię handlową „Impex“. Jednocześnie kontynuował działalność polityczną i przyjął pseudonim „Abu Nidal”, czyli „Ojciec Walki”. W wojnie ([[Czarny Wrzesień]]) między rządem jordańskim a palestyńskimi grupami zbrojnymi ([[Czarny Wrzesień]]) nie odegrał roli wojskowej<ref>Melman 1987, s. 513; Seale 1992, s. 70.</ref>, jego firma posłużyła al-Fatah jako miejsce spotkań działaczy i transferów finansowych grupy<ref>Seale 1992, s. 69.</ref>. Działalność handlowa uczyniła go nie tylko bogatym, ale wpłynęła również na jego wpływy w al-Fatah. [[Salah Chalaf|Abu Ijad]] przyznał mu stanowiska przedstawiciela partii w [[Sudan|sudańskim]] [[Chartum]]ie<ref>Seale 1992, s. 78.</ref> a następnie [[Irak]]u<ref name=w>{{cytuj stronę |url=http://wyborcza.pl/1,75248,979130.html?disableRedirects=true|tytuł=Legenda palestyńskiego terroryzmu Abu Nidal nie żyje|opublikowany = http://wyborcza.pl|język=pl}}</ref><ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>.
Po klęsce Palestyńczyków w konflikcie z Jordanią, publicznie krytykował kierownictwo [[Organizacja Wyzwolenia Palestyny |
{{Osobny artykuł|Organizacja Abu Nidala}}
Zamachy przeprowadzone przez Nidala doprowadziły w lipcu 1974 roku do wydalenia go z al-Fatah (na żądanie Arafata)<ref>Melman 1987, s. 70; Seale 1992, s. 97–98.</ref>. Jeszcze w październiku tego samego roku Nidal utworzył odrębną od al-Fatahu organizację, która przyjęła nazwę Fatah-Rada Rewolucyjna<ref>Seale 1992, s. 99.</ref>. Jedną z pierwszych akcji Rady Rewolucyjnej był zamach na samolot [[Trans World Airlines]] lecący z Izraela do [[Grecja|Grecji]] (88 ofiar śmiertelnych)<ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>. Większość akcji Nidala polegała na atakach na cele izraelskie i na zachodnich dyplomatów. Ponadto Rada Rewolucyjna przyjęła formę organizacji świadczącej usługi terrorystyczne zewnętrznym mocodawcom<ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>. Otrzymując wsparcie finansowe i zaopatrzeniowe od rządu Iraku<ref>Seale 1992, s. 100.</ref>, Abu Nidal zorganizował ataki na dyplomatów i obiekty w [[Syria|Syrii]] (pozostającej w [[stosunki iracko-syryjskie|sporze z Irakiem]])<ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>.
W 1982 roku zmuszony do opuszczenia Iraku gdzie groziło mu aresztowanie. Toczący wówczas [[wojna iracko-irańska|wojnę z Iranem]] reżim [[partia Baas (Irak)|partii Baas]] nawiązał bliższe relacje z Zachodem. Schronienie znalazł w Syrii. Odtąd Rada Rewolucyjna uznała tamtejszy rząd za sojusznika w walce z Izraelem. Odtąd Nidal skupił się głównie na eliminacji dyplomatów jordańskich, gdyż obawiano się że rząd tego kraju zawrze z z Izraelem odrębny pokój<ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>. 3 czerwca 1982 roku na jego zlecenie zabito ambasadora Izraela w [[Londyn]]ie Szlomo Argowa. Zamach stał się dla Izraela pretekstem, by trzy dni później w odwecie wkroczyć do [[Liban]]u, rozpoczynając tym samym [[wojna libańska|wojnę libańską]]<ref name=X /><ref>Seale 1992, s. 223–224.</ref>. W grudniu 1985 roku terroryści ostrzelali biura izraelskich linii lotniczych w [[Rzym]]ie i [[Wiedeń|Wiedniu]] (torpedując przy tym porozumienie OWP z rządami [[Włochy|Włoch]] i [[Austria|Austrii]]). Równocześnie zwalczał umiarkowanych działaczy palestyńskich. W 1983 roku z rąk jego ludzi zginął palestyński aktywista Issam Sartawi<ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>. Taka działalność zdaniem analityków bardziej szkodziła aniżeli pomagała sprawie palestyńskiej. Stąd też jego biograf Patrick Seale, wysnuł wnioski o tym jakoby terrorysta miał być agentem [[Mosad]]u lub narzędziem w ręku polityków izraelskich, chcących storpedować porozumienie z OWP i zdziesiątkować elitę organizacji<ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>.
Grupa zebrała duży potencjał finansowy, pobierając od państw arabskich swoisty okup. Nidal prowadził również handel
W 1986 roku po tym gdy Syria złagodziła relacje z Zachodem, przeniósł się do [[Libia|Libii]]. W 1987 roku odmówił włączenia się do [[pierwsza intifada|pierwszej intifady]]. Spowodowało to rozłam w szeregach Rady Rewolucyjnej. W obozach grupy w [[Liban]]ie doszło do otwartego buntu przeciwko jego przywództwu. Przeciwnicy „Ojca Walki” domagali się włączenia Rady Rewolucyjnej do OWP, udziału w intifadzie i
{{Przypisy|2}}
|