Żelbet: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Poprawa błędu merytorycznego |
Rozbudowanie i poprawa |
||
Linia 31:
W Polsce pionierem zastosowania żelbetu w budownictwie był polski wynalazca oraz inżynier [[Marian Lutosławski]], który w 1902 roku w [[Warszawa|Warszawie]] założył biuro projektowo-konstrukcyjne. Jako pierwszy w kraju opracował naukowo i praktycznie zagadnienia konstrukcji żelbetowej, a także był pionierem zastosowania tych technologii w praktyce{{odn|Marian Lutosławski|1914}}. Zaprojektował stropy żelbetowe pierwszego domu zbudowanego z użyciem tej techniki przy ul. Solec w Warszawie oraz elementy konstrukcji nośnej w kościele św. Zbawiciela w [[Wilno|Wilnie]]. W latach 1908–1909 zaprojektował i zbudował dwa pierwsze żelbetowe mosty w [[Lublin]]ie{{odn|Bogdan Klukowski|1998|s=92}}{{odn|Kazimierz Dopierała|2005|s=135}}.
== Fazowy opis stanu przekrojów żelbetowych ==
W pracy zginanej belki żelbetowej pod stopniowo zwiększanym obciążeniem można wyróżnić 3 fazy:
* 1 faza, kiedy naprężenia w betonie nie przekraczają jeszcze jego wytrzymałości na rozciąganie. W tej fazie przekrój pracuje jak
* 2 faza zaczyna się po przekroczeniu wytrzymałości betonu na rozciąganie. W tej fazie pojawiają się rysy w strefie rozciąganej i
* 3 faza pracy przekroju następuję w momencie uplastycznienia zbrojenia rozciąganego, trwa aż do momentu przekroczenia wytrzymałości betonu na ściskanie (w wadliwie zaprojektowanym przekroju zniszczenie betonu nastąpi przed uplastycznieniem stali czyli w fazie II).
Zarysowanie elementu żelbetowego jest naturalne i niemożliwe do wyeliminowania, normy{{r|Konstrukcje|Projektowanie}} nakazują jednak ograniczenie rozstawu i szerokości rozwarcia rys.
| |||