Pewex: Różnice pomiędzy wersjami

Co ciekawe – oficjalnie zakupy w Pewexie co najmniej w sporym stopniu opierane były na nielegalnym pozyskaniu dewiz (podobnie jak skup złota za PRL-u miał za zadanie odzyskać nielegalnie przetrzymane/wwiezione do kraju), nielegalnym według prawa uchwalonego przez ten sam system, który Pewex stworzył. Ustawa z 28 października 1950 r., zakazywała nie tylko handlu dewizami i kruszcami, ale wręcz ich posiadania (Dz.U. 1950 nr 50 poz. 460)<ref>{{Dziennik Ustaw|rok=1950|numer=50|pozycja=460|Ustawa z dnia 28 października 1950 r. o zakazie posiadania walut obcych, monet złotych, złota i platyny oraz zaostrzeniu kar za niektóre przestępstwa dewizowe.}}</ref>. Zniesiony w listopadzie 1956 r. zakaz posiadania dewiz, złota i platyny nie oznaczał oficjalnie przyzwolenia na swobodny obrót (''de facto'' Pewex miał wielokrotnie większy niż limity na wymiany czy legalne wwiezienie do kraju, dodatkowo nie kontrolowano dat na banknotach dolarowych), nie był on jednak tak zwalczany jak wcześniej<ref>{{ cytuj stronę | url = http://www.polityka.pl/kraj/262180,1,zloto-na-czarno.read | tytuł = Złoto na czarno | autor = [[Jerzy Kochanowski (historyk)|Jerzy Kochanowski]] | praca = [[Polityka (tygodnik)|Polityka]] | data = 2008-07-22 | data dostępu = 2008-07-22 }}</ref>.

 

[[Plik:Pewex-reklama na budynku w Lodzi.jpg|thumb|Reklama "Pewexu" w [[Łódź|Łodzi]]]]

W drugiej połowie lat osiemdziesiątych dyrektorem Pewexu był oficer [[Departament I MSW|wywiadu PRL]] – [[Marian Zacharski]].