Związek Patriotów Polskich: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m zamieniam magiczny ISBN na szablon
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje)
m Różne zmiany redakcyjne – poprawa linków, apostrofy, cudzysłowy itp.
Linia 16:
W grudniu 1941 r. do Polski została przerzucona tzw. [[Grupa Inicjatywna PPR]] z zadaniem utworzenia [[Polska Partia Robotnicza|Polskiej Partii Robotniczej]].
W maju 1942 roku wznowiono wydawanie „[[Nowe Widnokręgi|Nowych Widnokręgów]]”, których faktycznym redaktorem naczelnym był Lampe. Pismo miało ambicje bycia ośrodkiem skupiającym tych Polaków w ZSRR, którzy widzieli możliwość współdziałania z władzą radziecką.
W sierpniu 1942 roku nastąpiła ewakuacja [[Polskie Siły Zbrojne w ZSRR (1941-19421941–1942)|Armii Andersa]] z ZSRR.
Na przełomie 1942 i 1943 roku w środowiskach komunistów polskich w [[Saratów|Saratowie]], [[Samara|Kujbyszewie]], [[Ufa|Ufie]] i w Moskwie odbywają się rozmowy mające na celu opracowanie programu politycznego nowej organizacji politycznej w ZSRR<ref>Anna Sobór-Świderska za Fryderykiem Zbyniewiczem – ''Jakub Berman. Biografia komunisty'' IPN Warszawa 2009 s. 85 {{ISBN|978-83-7629-090-4}}.</ref>.
W styczniu 1943 roku Stalin wzywa Wandę Wasilewską do Moskwy stwierdzając wobec jej męża: „sytuacja wygląda tak, że chyba dojdzie do decydującego konfliktu między emigracyjnym rządem polskim a ZSRR'' i „w tej sytuacji Wanda mogłaby dużo zrobić”<ref>Krystyna Kersten ''Narodziny systemu władzy. Polska 1943 – 1948” Kantor Wydawniczy SAWW 1990 s. 17 {{ISBN|83-85066-09-8}}.</ref>. W tym samym miesiącu Wasilewska i Lampe zwrócili się z kolejnym listem do Stalina, podnosząc konieczność formalnego zorganizowania polskiej lewicy komunistycznej w ZSRR. Proponowali powołanie Komitetu Walki o Niepodległą, Demokratyczną Polskę. W lutym odbyła się rozmowa Wasilewskiej ze Stalinem i Mołotowem, a miesiąc później zaczęto wydawać kolejne polskie pismo w ZSRR „[[Wolna Polska]]”. Miało to być pismo nowej organizacji – Związku Patriotów Polskich. Utworzono jego komitet organizacyjny, który miał przygotować założenia programowe i zorganizować zjazd założycielski.
Linia 30:
{{CytatD|Zadaniem ZPP j''est pomóc krajowi i wszystkim tym, którzy biorą udział w dziejowych zmaganiach z faszyzmem, a demaskować wszystkich tych, którzy w taki czy inny sposób pomagają śmiertelnemu wrogowi ludzkości i Polski''. Podjęte zostaną starania aby ''na sowieckiej ziemi Polacy mogli zmagać się z wrogiem z bronią w ręku''. ZPP ''dążyć będzie do skupienia wszystkich Polaków bez względu na ich przekonania, poglądy, przeszłość pod sztandarem bezkompromisowej walki z niemieckim najeźdźcą'', [[Wolna Polska]] 1943, nr 1, od redakcji<ref>Czesław Grzelak, Henryk Stańczyk, Stefan Zwoliński, Armia Berlinga i Żymierskiego, Warszawa 2009, s. 17.</ref>.}}
 
9 i 10 czerwca odbył się w [[Moskwa|Moskwie]] zjazd ZPP, na którym ogłoszono statut, deklarację ideową, wybrano zarząd i komisję rewizyjną. Na zjeździe wybrano Zarząd w składzie: przewodnicząca Zarządu Głównego – [[Wanda Wasilewska]], członkowie: [[Stanisław Skrzeszewski]], [[Stefan Jędrychowski]], [[Włodzimierz Sokorski]] i [[Zygmunt Berling]]. W deklaracji jednoznacznie potępiono [[Rząd Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie|Rząd RP na uchodźstwie]] premiera [[Władysław Sikorski|Władysława Sikorskiego]], jako działający na szkodę „bloku anglo-radziecko-amerykańskiego”. Deklaracja nie wspomina o kwestii tworzenia alternatywnych do rządu w Londynie ośrodków władzy, ale go ostro krytykuje uznając, że działa on na podstawie „narzuconej narodowi antydemokratycznej [[Konstytucja kwietniowa|konstytucji 1935 r.]]”. W programie na pierwsze miejsce wysunięto konieczność przebudowy struktury społeczno-politycznej przyszłej Polski, znaczenie sojuszu z [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] dla bezpieczeństwa jej granic oraz rewizję granicy wschodniej (odrzucenie postanowień terytorialnych [[traktat ryski (1921)|traktatu ryskiego]]).
 
ZPP prowadził propagandę (organ prasowy „Wolna Polska”), opiekę społeczną (przejął polskie sierocińce, domy inwalidów i starców), pracę oświatowo-kulturalną (m. in. zakładano polskie chóry). W szczytowym momencie istniało 3000 kół ZPP na terenie ZSRR. Działający w ramach ZPP Komitet do Spraw Dzieci Polskich w ZSRR powołał przedszkola i szkoły zaś z początkiem 1944 r. wydał podręczniki do nauki języka polskiego<ref>Leszek Moczulski ''Narodziny władzy ludowej'' „Stolica” 1/64.</ref>. Od października do kwietnia 1943 roku utworzono sieć ponad 150 szkół polskich. Prowadzono 50 polskich domów dziecka<ref>P. Bukalska "Krwawa„Krwawa Luna"Luna” Wielka Litera 2016, str. 103, {{ISBN|978-83-8032-122-9}}</ref>.
 
W środowisku komunistycznych działaczy wojskowych związanych z 1 Dywizją Wojska Polskiego ([[Jakub Prawin]], Włodzimierz Sokorski) opracowano tzw. „Tezy nr 1” proponujące przyjęcie jako programu ZPP zbudowanie w wyzwolonej Polsce „zorganizowanej demokracji”. Koncepcja ta zakładała oparcie ustroju przyszłej Polski na rządach silnej ręki, lewicowych, ale bezpartyjnych, opartych o siłę armii tworzonej w ZSRR. Program ten odchodził zarówno od założeń leninowskich pomijając rolę partii komunistycznej, jak i od deklarowanych w oficjalnym programie ZPP założeń demokratycznych. Po krytyce „Tez nr 1” przez działaczy komunistycznych skupionych wokół Prezydium ZG ZPP zostały opracowane przez [[Aleksander Zawadzki (polityk)|Aleksandra Zawadzkiego]] i [[Hilary Minc|Hilarego Minca]] „Tezy nr 2” oficjalnie zakładające budowę w Polsce systemu demokracji parlamentarnej. Przewidywały one jednocześnie, że ZPP „będzie obozem rządzącym i zachowa hegemonię polityczną” w powojennej Polsce, stwierdzając dodatkowo: „Jeżeli zdobycie władzy przez obóz nasz po kapitulacji Niemiec możliwe jest bez poparcia większości narodu, to dalszy pomyślny rozwój odrodzonej, demokratycznej Polski zależeć będzie od tego, czy obozowi naszemu uda się w najkrótszym czasie po wzięciu władzy zdobyć większość społeczeństwa.”<ref>Anna Sobór-Świderska ''Jakub Berman. Biografia komunisty'' IPN Warszawa 2009 s. 90-95 {{ISBN|978-83-7629-090-4}}.</ref>.
Linia 47:
W październiku 1944 roku powstał [[Centralny Komitet Żydów Polskich|Komitet Organizacyjny Żydów Polskich]] przy Związku Patriotów Polskich<ref>[http://www.jewish.org.pl/index.php?Itemid=58&id=324&option=com_content&task=view ''Ocaleni na Wschodzie – pisarze żydowscy z Polski na terenie ZSRR''].</ref>. Według innych źródeł w lipcu 1944 przy ZPP utworzono ''Komitet Organizacyjny Żydów Polskich w ZSRR''<ref name="diapozytyw">{{Cytuj stronę | url = http://www.diapozytyw.pl/pl/site/slownik_terminow/partie/ | tytuł = Dia–pozytyw: Partie i organizacje polityczne| data dostępu = 2013-11-12 | autor = | nazwisko = | imię = | autor link = | data = | rok = | miesiąc = | praca = | opublikowany = | oznaczenie = | strony = | język = | id = | cytat = | archiwum = http://web.archive.org/web/20110115073148/http://www.diapozytyw.pl/pl/site/slownik_terminow/partie/ | zarchiwizowano = 2011-01-15}}</ref> na którego czele stanął [[Emil Sommerstein]]. W latach 1944–1946 ZPP przesiedlał Polaków i Żydów z ZSRR do Polski.
 
29 lipca 1944 Związek Patriotów Polskich zaapelował do warszawiaków przez radio moskiewskie nawołując ludność Warszawy do [[Powstanie warszawskie|powstania]] przeciw Niemcom. Komunikaty będące powtórzeniem tej audycji nadawała także moskiewska [[Radiostacja im. Tadeusza Kościuszki]]<ref>Czterokrotnie 30 lipca 1944 w godzinach: 15:00, 20.55, 21:55, i 23:00 – Krzysztof Dunin Wąsowicz, ''Warszawa w latach 1939-19451939–1945. Tom V''. PWN, Warszawa 1984, s. 312. {{ISBN|83-01-04207-9}}.</ref>.
 
ZPP zakończył działalność w sierpniu 1946.