Molière: Różnice pomiędzy wersjami

Molier wierzył w skuteczność nauczania ze sceny. Komedie jego odznaczają się niezwykłą różnorodnością i najwyższymi walorami artystycznymi. Uprawiał tzw. wielką komedię, widowiska farsowe, komedię heroiczną i komediobalet. Połączył w nich tradycję rodzimej farsy ludowej z elementami włoskiej [[commedia dell’arte]] i klasycznej sztuki komicznej ([[Arystofanes]] i [[Plaut]]). Prezentując galerię wiecznych typów ludzkich, dawał zarazem satyryczny obraz francuskiej obyczajowości XVII w. – ośmieszał salonową przesadę (''[[Pocieszne wykwintnisie]]'', wyst. 1659), niezrozumienie życia rodzinnego (''[[Szkoła mężów]]'', wyst. 1661, ''[[Szkoła żon]]'', wyst. 1662), hipokryzję i zakłamanie dewotów (''[[Świętoszek]]'', wyst. 1664), wielkopańską pozę arystokratów (''[[Don Juan (Molier)|Don Juan]]'', wyst. 1665), okrutną pogardę światowców wobec uczciwych i prostolinijnych (''[[Mizantrop (dramat)|Mizantrop]]'', wyst. 1666), manię gromadzenia bezużytecznych bogactw (''[[Skąpiec]]'', wyst. 1668). Molière przepoił swą twórczość głębokim humanizmem – mimo goryczy i pesymizmu wierzył w rozum ludzki i zdolność przezwyciężania zła oraz opowiadał się za wolnym i godziwym wyborem własnej drogi. Poślubił córkę Magdaleny Bejart - Armandę. Zmarł na scenie podczas wystawiania sztuki ''[[Chory z urojenia]]''. W trakcie czwartego przedstawienia komedii Molière przeżył zapaść, gdy odgrywał scenę śmierci Chorego, a wkrótce po tym zmarł. Pierwotnie odmówiono mu pochówku na cmentarzu, jednak po wstawiennictwie Arcybiskupa Paryża został pochowany na cmentarzu katolickim poza Paryżem, dopiero później jego zwłoki zostały sprowadzone do Paryża i pochowane na [[Cmentarz Père-Lachaise|cmentarzu Père-Lachaise]].

 

* ''[[Wartogłów]]'' (1653)

* ''[[Zwady miłosne]]'' (1656)