Wiesław Domasłowski: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m zamieniam magiczny ISBN na szablon
m poprawiam przekierowania
Linia 1:
'''Wiesław Jerzy Domasłowski''' (ur. [[3 czerwca]] [[1926]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – polski [[chemia|chemik]] i [[konserwacja zabytków|konserwator zabytków]], profesor [[Uniwersytet Mikołaja Kopernika|UMK]] w [[Toruń|Toruniu]].
 
Syn Feliksa Domasłowskiego, urzędnika [[Ministerstwo Spraw Wojskowych|Ministerstwa Spraw Wojskowych]] i Stanisławy z d. Katner. Dzieciństwo spędził w Warszawie. W 1938 r., w związku z zatrudnieniem ojca jako urzędnika w [[Wolne Miasto Gdańsk|Komisariacie Generalnym RP w Wolnym Mieście Gdańsku]] rodzina przeprowadziła się do [[Orłowo (Gdynia)|Gdyni Orłowa]]. Okres [[okupacjaOkupacja niemiecka wziem Polscepolskich 1939-1945(1939–1945)|okupacji niemieckiej]] spędził w Warszawie, w 1942 r. został wysłany na [[roboty przymusowe]] do [[III Rzesza|Niemiec]]. Brat Lech Domasłowski (ur. 1924) zginął podczas [[powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] w 1944 jako żołnierz [[Armia Krajowa|AK]] ([[batalion Zośka]]). Rodzice również zostali wysłani na roboty przymusowe do Niemiec. Po powrocie do kraju w 1945 r. zamieszkał z rodziną ponownie w [[Gdynia|Gdyni]], gdzie ukończył [[Jezuici|gimnazjum i liceum OO. Jezuitów]] w Orłowie. Od 1948 roku należał do [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|PZPR]]{{r|O}}.
 
W latach 1947–1952 studiował chemię na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, pracę magisterską pisał pod kierunkiem prof. dr. Witolda Zacharewicza. Z UMK związał całą drogę naukową. Rozprawę doktorską ''Badania nad technologią materiałów do kitowania i rekonstrukcji kamiennych rzeźb i detali architektonicznych'' obronił 1964 (promotor prof. dr Ernest Pischinger), przewód habilitacyjny ukończył 1967 (rozprawa ''Badania nad strukturalnym wzmacnianiem kamieni roztworami żywic epoksydowych''), tytuł [[profesor nadzwyczajny|profesora nadzwyczajnego]] zyskał 1975, a [[profesor zwyczajny|profesora zwyczajnego]] w 1989 r.