Bitwa o Singapur: Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:Aust AT gun Singapore (012449).jpg|thumb|290px|Australijscy żołnierze obsługujący [[Armata 2-funtowa|armatę 2-funtową]] patrzący na groblę komunikacyjną pomiędzy Johor a Singapurem, 1 lutego 1942 roku]]

[[Plik:Singapore map 1942.jpg|thumb|290px|Mapa Singapuru z lutego 1942 roku wraz z zaznaczonymi miejscami stacjonowania alianckich jednostek]]

[[Plik:Sarimbun battle.jpg|thumb|290px|Mapa japońskich desantów na Singapur 8 lutego i pozycji wojsk alianckich]]

[[Plik:BrewsterBuffalosMkIRAAFSingaporeOctober1941.jpg|thumb|290px|Myśliwce [[Brewster F2A Buffalo]] Mk I z [[No. 21 Squadron RAAF|21.]] i [[No. 453 Squadron RAAF|453. Dywizjonu RAAF]] na lotnisku [[Port lotniczy Singapur-Sembawang|Sembawang]]]]

[[Plik:Yamashita and Percival discuss surrender terms.jpg|thumb|290px|Gen. Yamashita i gen. Percival dyskutujący warunki kapitulacji w zakładach Forda w Bukit Timah, 15 lutego 1942 roku]]

[[Plik:JapaneseMarchSgpCity.jpg|thumb|290px|Japońscy żołnierze maszerujący na ulicach Singapuru po kapitulacji brytyjskiej]]

 

 

== Preludium ==

Japońska 25. Armia napotkała w północnych Malajach opór ze strony [[III Korpus (Indie)|III Korpusu]] [[British Indian Army]]. Mimo że wojska alianckie przewyższały 25. Armię na Malajach i Singapurze pod względem liczebności, to japońscy dowódcy skoncentrowali swoje siły. Japończycy posiadali wsparcie ze strony lotnictwa i wojsk pancernych, a także mieli doświadczonych żołnierzy, z dobrą taktyką walki i koordynacją. Na dodatek wojska brytyjskie wielokrotnie pozwalały Japończykom na okrążenie siebie samych, wierząc, pomimo niejednokrotnych ataków Japończyków na flanki, iż malajska [[dżungla]] jest nie do przebycia. Japońskie Cesarskie Siły Powietrzne posiadały więcej samolotów i lepiej wyszkolonych pilotów, w przeciwieństwie do drugorzędnych i źle wyszkolonych pilotów alianckich i ich gorszego sprzętu na Malajach, [[Borneo]] i Singapurze. Japońskie lepsze myśliwce, głównie [[Mitsubishi A6M|Mitsubishi A6M2 Zero]], pomogły Japończykom w osiągnięciu przewagi powietrznej. Alianci nie posiadali żadnych czołgów i mało pojazdów opancerzonych, co stawiło ich w niekorzystnej sytuacji.

 

 

Mimo że więcej alianckich jednostek, w tym australijska [[8 Dywizja Piechoty (Australia)|8. Dywizja Piechoty]], dołączało do kampanii Japończycy powstrzymywali alianckie jednostki od przegrupowywania się, zajmowali miasta i nacierali w kierunku Singapuru. Miasto było sercem operacji [[American-British-Dutch-Australian Command|dowództwa ABDA]] (ABDACOM), pierwszego alianckiego połączonego dowództwa podczas II wojny światowej. Singapur kontrolował także główną żeglugę pomiędzy [[Ocean Indyjski|Oceanem Indyjskim]] a [[Ocean Spokojny|Oceanem Spokojnym]]. 31 stycznia ostatnie jednostki alianckie opuściły Malaje, a alianckie wojska inżynieryjne zniszczyły [[Grobla komunikacyjna|groblę komunikacyjną]] łączącą [[Johor]] z Singapurem. Japońscy szpiedzy, z których wielu przebranych było za singapurskich cywilów, sforsowało wkrótce po tym [[Cieśnina Johor|cieśninę Johor]] na łodziach pontonowych.

Po zdobyciu Malajów wojska japońskie przygotowywały się do ostatecznego celu jakim było zajęcie Singapuru. Dowódca japońskiej 25. Armii gen. Yamashita wybrał północno-zachodnią część wyspy, w części północno-wschodniej miały przeprawić się nieznaczne siły z Dywizji Gwardii Cesarskiej, aby wprowadzić w błąd Brytyjczyków i ukryć główny kierunek lądowania. Plan Yamashity był następujący. 7 lutego na wyspie Pulau Ubin (północno-wschodni sektor brytyjski) wylądują oddziały Gwardii i następnie spróbują przeprowadzić się na wyspę w rejonie Changi. 8 lutego główne siły [[5 Dywizja Piechoty (Japonia)|5.]] i [[18 Dywizja Piechoty (Japonia)|18. Dywizji Piechoty]] dokonają desantu na wyspę w rejonie Kampong. Wiedząc, jak ważne jest uchwycenie przyczółków, Yamashita rozkazał, aby pierwsza fala desantu z 5. i 18. Dywizji Piechoty składała się wyłącznie z żołnierzy, którzy przeszli [[Wojna chińsko-japońska (1937–1945)|kampanię w Chinach]]<ref name=autonazwa2>''Encyklopedia II wojny światowej nr 14...'', s. 236.</ref>.

 

 

 

Przygotowaniami do zdobycia Singapuru kierował jednak gen. Suzuki<ref name=autonazwa2 />.

Osłona powietrzna Singapuru była zapewniana przez tylko 10 myśliwców Hawker Hurricane z [[No. 232 Squadron RAF|232. Dywizjonu RAF]], które stacjonowały na lotnisku [[Port lotniczy Singapur-Kallang|Kallang]]. Było to spowodowane tym iż, lotniska [[Port lotniczy Singapur-Tengah|Tengah]], [[Port lotniczy Singapur-Seletar|Seletar]] i [[Port lotniczy Singapur-Sembawang|Sembawang]] były w zasięgu japońskiej artylerii znajdującej się w [[Johor Bahru]]. Lotnisko Kallang było w tym czasie jedynym operacyjnym lotniskiem w użytku; ocalałe dywizjony i samoloty zostały wycofane w styczniu w celu wsparcia [[Holenderskie Indie Wschodnie|Holenderskich Indii Wschodnich]]<ref name="The Fall of Singapore">{{cytuj książkę | autor = Frank Owen| tytuł = The Fall of Singapore| wydawca = Penguin Books| miejsce = Anglia| rok = 2001| isbn = 0-14-139133-2}}</ref>.

 

 

W grudniu 51 myśliwców Hurricane Mk II zostało wysłanych do Singapuru, razem z 24 pilotami, co stanowiło rdzeń pięciu dywizjonów. Transport ten dotarł do Singapuru 3 stycznia 1942 roku, w tym samym czasie dywizjony wyposażone w myśliwce [[Brewster F2A Buffalo|F2A Buffalo]] zostały w większości pokonane przez Japończyków. Sformowano 232. Dywizjon RAF, a [[No. 488 Squadron RNZAF|488. Dywizjon RNZAF]], wyposażony wcześniej w Buffalo, został przezbrojony w Hurricane’y. 232. Dywizjon wszedł po raz pierwszy do walki 20 stycznia, zestrzeliwując tego samego dnia trzy [[Nakajima Ki-43|Nakajimy Ki-43]]<ref>{{cytuj książkę | autor = Brian Cull| autor2 = Brian Sortehaug| autor3 = Paul| tytuł = Hurricanes Over Singapore: RAF, RNZAF and NEI Fighters in Action Against the Japanese Over the Island and the Netherlands East Indies, 1942| wydawca = Grub Street| miejsce = London| rok = 2004| strony = 27–29| isbn = 1-904010-80-6| cytat = 64. Sentai stracił trzy Ki-43 i zestrzelił pięć Hurricane’ów}}</ref>, za stratę trzech własnych Hurricane’ów. Mimo to, tak samo jak Buffalo przed nimi, Hurricane’y zaczęły ponosić ciężkie straty w intensywnych walkach powietrznych.

 

 

Rankiem 8 lutego pewna liczba walk powietrznych została rozegrana nad plażą Sarimbun i innymi rejonami w zachodniej części wyspy. W pierwszej walce powietrznej ostatnie dziesięć Hurricane’ów zostało poderwanych z lotniska Kallang w celu przechwycenia formacji 84 japońskich samolotów lecących z [[Johor]] w celu wsparcia sił inwazyjnych<ref name="The Fall of Singapore" />. W dwóch lotach bojowych Hurricane’y zestrzeliły sześć japońskich samolotów, tracąc jeden własny samolot. Następnie poleciały z powrotem do Kallang w połowie bitwy, szybko uzupełniając paliwo, a później powróciły do walki<ref name="Captured Hurricane">{{cytuj stronę | url = http://www.j-aircraft.com/captured/capturedby/hurricane/captured_hurricane.htm| tytuł = Hawker Hurricane zestrzelony 8 lutego 1942 roku| data dostępu = 5 czerwca 2012| język = en}}</ref>. Walki powietrzne były kontynuowane do końca dnia, a po zmierzchu było oczywiste, że z kilkoma maszynami Percival nie mógł dłużej walczyć, a samo lotnisko Kallang nie mogło być już dłużej używane jako baza lotnicza. Za jego zgodą pozostałe zdolne do lotu osiem Hurricane’ów zostały wycofane do Palembang na Sumatrze, a samo lotnisko Kallang stało się bardziej zaawansowanym miejscem do lądowania dla samolotów<ref name="Captured Hurricane" />. Nad Singapurem nie zobaczono już nigdy więcej żadnego samolotu alianckiego, a Japończycy osiągnęli całkowite panowanie w powietrzu<ref>Arthur Percival: ''Despatches''.</ref>.