Abu Nidal: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Życiorys: lit. |
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) m Różne zmiany redakcyjne – poprawa linków, apostrofy, cudzysłowy itp. |
||
Linia 6:
|podpis =
|data urodzenia = maj 1937
|miejsce urodzenia = [[Jafa
|data śmierci = [[16 sierpnia]] [[2002]]
|miejsce śmierci = [[Bagdad]], [[Irak]]
Linia 32:
W 1982 roku zmuszony do opuszczenia Iraku gdzie groziło mu aresztowanie. Toczący wówczas [[wojna iracko-irańska|wojnę z Iranem]] reżim [[partia Baas (Irak)|partii Baas]] nawiązał bliższe relacje z Zachodem. Schronienie znalazł w Syrii. Odtąd Rada Rewolucyjna uznała tamtejszy rząd za sojusznika w walce z Izraelem. Odtąd Nidal skupił się głównie na eliminacji dyplomatów jordańskich, gdyż obawiano się że rząd tego kraju zawrze z z Izraelem odrębny pokój<ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>. 3 czerwca 1982 roku na jego zlecenie zabito ambasadora Izraela w [[Londyn]]ie Szlomo Argowa. Zamach stał się dla Izraela pretekstem, by trzy dni później w odwecie wkroczyć do [[Liban]]u, rozpoczynając tym samym [[wojna libańska|wojnę libańską]]<ref name=X /><ref>Seale 1992, s. 223–224.</ref>. W grudniu 1985 roku terroryści ostrzelali biura izraelskich linii lotniczych w [[Rzym]]ie i [[Wiedeń|Wiedniu]] (torpedując przy tym porozumienie OWP z rządami [[Włochy|Włoch]] i [[Austria|Austrii]]). Równocześnie zwalczał umiarkowanych działaczy palestyńskich. W 1983 roku z rąk jego ludzi zginął palestyński aktywista Issam Sartawi<ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>. Taka działalność zdaniem analityków bardziej szkodziła aniżeli pomagała sprawie palestyńskiej. Stąd też jego biograf Patrick Seale, wysnuł wnioski o tym jakoby terrorysta miał być agentem [[Mosad]]u lub narzędziem w ręku polityków izraelskich, chcących storpedować porozumienie z OWP i zdziesiątkować elitę organizacji<ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>.
Grupa zebrała duży potencjał finansowy, pobierając od państw arabskich swoisty okup. Nidal prowadził również handel bronią, który okazał się szczególnie owocny w trakcie wojny iracko-irańskiej (broń sprzedawał obu stronom). Nielegalna działalność palestyńskiego terrorysty przyniosła mu majątek szacowany na około 400 milionów dolarów<ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref><ref name=X /><ref name=A>Stephen E. Atkins, ''Encyclopedia of modern worldwide extremists and extremist groups'', s. 157–158, Westport, CT: Greenwood Publishing Group, 2004. {{ISBN|0-313-32485-9}}.</ref>. Działalność Nidala umożliwiły nie tylko kraje arabskie. [[Blok wschodni]], a przede wszystkim [[Rumunia]], [[Węgry]] i [[Polska]] oferowały schronienie Nidalowi i członkom jego grupy oraz handlowały z nimi bronią. W [[Warszawa|Warszawie]] znajdowała się siedziba firmy SAS Foreign Trade and Investment Company należąca do Nidala. Zlikwidowano ją w 1987 roku na żądanie [[Stany Zjednoczone
W 1986 roku po tym gdy Syria złagodziła relacje z Zachodem, przeniósł się do [[Libia|Libii]]. W 1987 roku odmówił włączenia się do [[pierwsza intifada|pierwszej intifady]]. Spowodowało to rozłam w szeregach Rady Rewolucyjnej. W obozach grupy w [[Liban]]ie doszło do otwartego buntu przeciwko jego przywództwu. Przeciwnicy „Ojca Walki” domagali się włączenia Rady Rewolucyjnej do OWP, udziału w intifadzie i zaprzestania międzynarodowego terroryzmu. Próba wewnętrznego puczu została stłumiona na rozkaz Nidala<ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>. W 1991 roku prawdopodobnie zlecił zabójstwa umiarkowanych przywódców OWP - Abu Ijada oraz Abu Hola<ref>Seale 1992, s. 32, 34, 312.</ref><ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>. Zamierzał też zlikwidować samego Arafata, spisek został jednak wykryty<ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>. Libię opuścił w 1994 roku. W tym samym roku zrezygnował z działalności terrorystycznej. Przeniósł się do [[Egipt]]u. Tam pracował jako jako doradca przy zwalczaniu islamskich ekstremistów<ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>. Ostatnie lata życia spędził w [[Bagdad]]zie, gdzie dostał się nielegalnie pod fałszywym paszportem. 19 sierpnia 2002 roku zginął w niewyjaśnionych okolicznościach w swoim mieszkaniu podczas próby aresztowania. Nie jest jasne, czy popełnił samobójstwo, czy został zabity przez [[służby specjalne]]. Po śmierci Nidala wicepremier Iraku [[Tarik Aziz]] ogłosił, że Nidal nawiązał kontakty w Kuwejcie i Arabii Saudyjskiej, szykując spisek mający na celu obalenie irackiego rządu<ref name=X /><ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>.
| |||