Ignacy Ścibor Marchocki: Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:POL COA Ostoja średniowieczna.svg|100px|right|[[Ostoja (herb szlachecki)|herb Ostoja]]]]

 

Po wcieleniu ziemi wołyńskiej do [[Imperium Rosyjskie]]go, Ściboir-Marchocki, ku zaskoczeniu miejscowej administracji, polecił ustawić na granicy swego majątki słupy graniczne, a także tabliczki informujące, że w tym miejscu znajduje się granica jego państwa. Niepodległość była uznawana przez Rosjan i Austriaków aż do wybuchu powstania listopadowego, w którym wziął udział syn Ignacego. W 1832 roku władze carskie nakazały likwidację tego państewka. Długość istnienia tego kraju jest ewenementem polskiej historii. Tak samo ewenementem jest przyzwolenie zaborców na jego powstanie. Nikt z potomków Ignacego nie wskrzeszał już myśli o niepodległym państwie, choć kontynuowali zniesienie pańszczyzny i równe traktowanie chłopów ze szlachtą. Dopiero potomek jego siostry, [[Adam Cezar Męciński]] proklamował w 1918 roku [[Królestwo Albarosy]], otrzymując wcześniej książęcy tytuł od papieża, wspierającego wszelkie ruchy niepodległościowe.