Wacław I cieszyński: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m poprawiam przekierowania |
m →top: prawidłowy zapis "niemający" |
||
Linia 1:
'''Wacław I cieszyński''' (urodzony pomiędzy [[1413]] a [[1416]] – zmarł [[1474]]) – [[książęta cieszyńscy|książę cieszyński]] od [[1431]] (do [[1442]] razem z braćmi), w wyniku podziału [[Cieszyn]], połowa [[Bytom]]ia (do [[1459]], z przerwą w [[1452]]) i [[Siewierz]] (do [[1443]]), od [[1452]] w Bielsku, od [[1468]] tylko w [[Bielsko-Biała|Bielsku]].
Wacław I był najstarszym synem księcia cieszyńskiego [[Bolesław I cieszyński|Bolesława I]] i [[książęta mazowieccy|księżniczki mazowieckiej]] [[Eufemia mazowiecka (1395/1398–1447)|Eufemii]]. Po śmierci ojca w [[1431]], był już uznany za w pełni pełnoletniego i zdolnego do sprawowania rządów, w związku z czym bez przeszkód przejął całą władzę w księstwie, początkowo także w imieniu swoich młodszych braci: [[Władysław głogowski|Władysława]], [[Przemysław II cieszyński|Przemysława II]] i [[Bolesław II cieszyński|Bolesława II]]
Związany z dworem cesarskim [[Zygmunt Luksemburski|Zygmunta Luksemburskiego]]. W [[1438]] złożył hołd królowi czeskiemu. W tym samym roku uczestniczył w decyzji o zdobyciu dla [[Cieszyn]]a prawa bicia własnej monety.
Pomimo dobrych stosunków z suwerenem w [[1434]] Wacław zaangażował się po stronie [[Husyci|husytów]] wspomagając zwłaszcza burgrabiego będzińskiego [[Mikołaj Kornicz Siestrzeniec|Mikołaja Siestrzeńca Kornicza]] w jego rajdach przeciwko dobrom [[Biskupi krakowscy|biskupów krakowskich]] położonych w [[Polska|Królestwie Polskim]]. Dopiero odwetowa wyprawa [[Krystyn Koziegłowski|Krystyna Koziegłowskiego]] na [[Gliwice]] skłoniła Wacława do wycofania swojego poparcia i zawarcia ugody z Polską na zjeździe w [[Będzin]]ie [[15 października]] [[1434]].
Linia 9:
Książę zawarł małżeństwo z Elżbietą Hohenzollern, córką elektora Fryderyka I, wdową po [[Ludwik II brzeski|Ludwiku II]]. Data ślubu pozostaje dyskusyjna. Według relacji Ambrożego z Byczyny para pobrała się [[9 grudnia]] [[1438]] roku we [[Wrocław]]iu. Jednak zdaniem części literatury relacja ta mówi nie o ślubie, lecz o zaręczynach. W każdym razie Wacław poślubił Elżbietę najpóźniej [[17 lutego]] [[1439]] roku<ref>K. Jasiński, ''Rodowód Piastów śląskich'', t. 3, Wr. 1977, s. 166-167.</ref>. Elżbieta po raz pierwszy jako księżna cieszyńska występuje [[5 marca]] 1439 roku.
Związek ten pozostał [[bezdzietność|bezdzietny]] i już [[1445]] się rozpadł.
[[29 listopada]] [[1442]] Wacław ulegając presji braci zgodził się na podział ojcowizny. Działy nie były jednak równe, gdyż Wacław zachował w swoich rękach większość terytoriów oddając młodszemu rodzeństwu tylko dobra [[Głogów|głogowsko]]-[[Ścinawa|ścinawskie]] (które zostały poważnie zadłużone) i część [[Cieszyn|cieszyńskich]], sam zostawiając sobie władzę nad częścią Cieszyna, [[Siewierz]]em i [[Bytom]]iem.
Pozbycie się części długów i obarczenie nimi młodszego rodzeństwa nie rozwiązało kłopotów finansowych Wacława. W tym celu [[24 grudnia]] [[1443]] książę cieszyński wystawił dokument, w którym sprzedał [[księstwo siewierskie]] biskupowi krakowskiemu [[Zbigniew Oleśnicki (kardynał)|Zbigniewowi Oleśnickiemu]] (od tego czasu ziemia siewierska przestała być traktowana jako część [[Śląsk]]a). Krok ten tylko na jakiś czas zapewnił Wacławowi płynność finansową. Sprzedaż części ojcowizny uwikłała Wacława również w długotrwały spór z księciem [[Głogówek|głogóweckim]] [[Bolko V Husyta|Bolkiem V]], który nie zaakceptował tej transakcji. Ostatecznie konflikt został zakończony dopiero [[1 lipca]] [[1457]] kiedy to Wacław zawarł porozumienie z Polską.
Na początku [[1452]] Wacław zamienił swą część Księstwa Bytomskiego z bratem [[Bolesław II cieszyński|Bolesławowi II]], w zamian za [[Bielsko]]. Po śmierci Bolesława II w tym samym roku, objął opiekę nad jego dziećmi. Umożliwiło to najstarszemu synowi Bolesława I ponowne przejęcie Bytomia. Stan ten utrzymał się do [[1459]], kiedy to sprzedał Księstwo Bytomskie [[książęta oleśniccy|księciu oleśnickiemu]] [[Konrad IX Czarny|Konradowi IX]] za 1700 grzywien.
W latach sześćdziesiątych aktywność polityczna Wacława uległa znacznemu ograniczeniu. W [[1468]]
W [[1471]] Wacław sprawujący już wówczas władzę wyłącznie w Bielsku, poparł kandydaturę [[Władysław II Jagiellończyk|Władysława Jagiellończyka]] na króla [[Czechy|Czech]].
| |||