ORP Sokół (1940): Różnice pomiędzy wersjami

W związku z tym Kierownictwo Marynarki Wojennej zwróciło się do władz brytyjskich o przekazanie, na mocy umowy z dnia 18 listopada 1939 roku w sprawie współpracy między polską i brytyjską marynarką wojenną oraz dodatkowego tajnego protokołu z dnia 3 grudnia 1940 roku<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Piaskowski|imię=Stanisław M.|tytuł=Okręty Rzeczypospolitej Polskiej|strony=62}}</ref>, któregoś z nowo budowanych okrętów. Wybór padł na „Urchina”, który znajdował się wówczas w końcowej fazie prac wyposażeniowych. Jego budowę rozpoczęto 9 grudnia 1939 roku w [[stocznia|stoczni]] koncernu [[Vickers|Vickers-Armstrongs]] w [[Barrow-in-Furness]], a [[wodowanie|zwodowano]] go 30 września 1940 roku<ref name=Holicki>{{cytuj pismo|nazwisko=Holicki|imię=Wojciech|tytuł=Okręty podwodne typu U i V |czasopismo=Nowa Technika Wojskowa|wolumin=9/2000 i 10/2000|issn=1230-1665}}</ref>. W związku z przygotowaniami do przejęcia okrętu podwodnego, na „Wilku”, z którego część oficerów i specjalistów miała przejść na nowy okręt, dzielono stanowiska pomiędzy „Wilka” i... „Owcę” (tj. przyszłego „Sokoła”) - odnosiło się to do powiedzenia "''By wilk był syty i owca cała''"<ref>{{Cytuj|autor=Borys Karnicki|tytuł=Marynarski worek wspomnień|data=2011}}</ref>. Incydent znalazł swoisty finał w herbie „Sokoła”, w którym znalazła się owca<ref>{{cytuj książkę |autor=Jerzy Pertek |tytuł=Wielkie dni małej floty |miejsce=Poznań |wydawca=Wydawnictwo Poznańskie |rok=1978 |strony=284–288}}</ref>.