Juliusz Nepos: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
, |
→Linki zewnętrzne: lit., drobne redakcyjne |
||
Linia 43:
Juliusz Nepos był dowódcą wojsk [[Cesarstwo zachodniorzymskie|na Zachodzie]] w latach 458–461 i w [[Dalmacja|Dalmacji]] (''magister militum Dalmatiae'', ok. 468–474){{odn|Martindale|2006|s=777}}. Poślubił w 472 krewną (prawdopodobnie siostrzenicę) [[Weryna|Weryny]], żony cesarza [[Cesarstwo Bizantyńskie|wschodniorzymskiego]] [[Leon I (cesarz bizantyński)|Leona I]]{{odn|Twardowska|2009|s=41–45}}. Był cesarzem zachodniorzymskim od 19/24 czerwca 474 do 28 sierpnia 475 po obaleniu [[Gliceriusz]]a, a wysłany do Italii przez cesarza Leona{{odn|Krawczuk|1991|s=561}}.
Mianował w 474 głównodowodzącym wojskami (''magister militum praesentalis'') [[Ekdycjusz]]a, który bronił w tym czasie Augustonemenum (obecnie [[Clermont-Ferrand]]) i nadał mu tytuł patrycjusza. Zawarł z Wizygotami pokój i oddał im rejon [[Owernia|Owernii]] w zamian za [[Prowansja|
W 474 władzę nad miastem Vaison przejęli spod władzy [[Burgundowie|Burgundów]] miejscowi arystokraci i podporządkowali się Juliuszowi Neposowi{{odn|Zołoteńki|2011|s=257–259}}. Władza Juliusza Neposa właściwie ograniczała się do Italii, odzyskanej w 475 Prowincji (Prowansji). W tym samym roku zwolnił Wizygotów i Burgundów z obowiązków sojuszników rzymskich (''foederati''), co formalnie dawało im swobodę działania w Galii i Hiszpanii{{odn|Zołoteńki|2011|s=363}}. Odizolowane części Galii uznawały jeszcze jego zwierzchnictwo, ale były zdane już wyłącznie na swoje siły i możliwości oraz układy z barbarzyńskimi królestwami Franków, Burgundów i Wizygotów.
| |||