CS Universitatea Craiova: Różnice pomiędzy wersjami

Universitatea najbardziej owocny okres przeżywała w latach 70. i 80. W sezonie 1973–1974 podopieczni [[Constantin Deliu|Constantina Deliu]] zdobyli pierwsze w historii mistrzostwo kraju, a cztery lata później - Puchar kraju. Pod koniec lat 70. miejsce zasłużonego Deliu zajęli [[Valentin Stanescu]] i piłkarska legenda Universitatei [[Ion Oblemenco]]. Duet szkoleniowy najpierw po siedmioletniej przerwie odzyskał tytuł mistrzowski (1980), a rok później do kolekcji trofeów dołączył kolejne mistrzostwo i Puchar. W rozgrywkach 1982–1983, już pod opieką [[Constantin Otet|Constantina Oteta]] i [[Nicolae Ivan]]a, zespół dotarł do półfinału [[Liga Europy UEFA|Pucharu UEFA]]. Rywalem Rumunów była [[SL Benfica|Benfica Lizbona]]. Wcześniej podopieczni Oteta i Ivana wyeliminowali wicemistrzów [[Włochy|Włoch]] [[ACF Fiorentina|AC Fiorentinę]], [[Girondins Bordeaux]] i [[1. FC Kaiserslautern]]. W półfinale Universitatea odpadła przez jedną bramkę straconą u siebie; w pierwszym meczu w [[Portugalia|Portugalii]] padł bezbramowy remis, a w rewanżu w [[Krajowa|Krajowie]] było 1:1. O sile tamtego zespołu stanowili bramkarz [[Silviu Lung]], [[libero]] [[Costică Ştefănescu]], pomocnicy [[Aurel Beldeanu]] i [[Ion Geolgău]] oraz napastnicy [[Ilie Balaci]] i [[Rodion Cămătaru]].

W drugiej połowie lat 80., kiedy nasilił się terror [[Nicolae Ceauşescu]], w [[Liga I|lidze]] wygrywała już tylko [[FC Steaua Bukareszt|Steaua Bukareszt]], której prezesem był syn dyktatora Valentin. Zamknięciem udanego dwudziestolecia (1973–1993) było ostatnie jak na razie mistrzostwo kraju z 1991 roku oraz Puchar Rumunii 1993.

W latach 90. Universitatea początkowo utrzymywała się w czołówce ligi (dwa razy z rzędu - w 1994 i 1995 roku - zdobyła wicemistrzostwo kraju), ale od 1996 roku, po sprzedaniu najważniejszych piłkarzy (m.in. dwukrotnego króla strzelców [[Gheorghe Craioveanu]], lidera obrony [[Emil Săndoi|Emila Săndoia]] i reprezentantów kraju [[Ovidiu Stîngă|Ovidiu Stîngi]] i [[Gabriel Popescu|Gabriela Popescu]]) i częstych zmianach szkoleniowców, drużyna walczyła tylko o utrzymanie. Wydawało się, że wraz z czwartym miejscem w rozgrywkach 2003–2004 czterokrotny mistrz Rumunii podniesie się z kryzysu, ale już w następnym sezonie po raz pierwszy od 1964 roku zawitał do drugiej ligi.