Pałłada (1906): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m poprawiam przekierowania
Szoltys-bot (dyskusja | edycje)
m →‎Opis konstrukcji: półautomatycznie dodaję link wewnętrzny: Kocioł wodnorurkowy przy użyciu AWB
Linia 59:
Pancerz pionowy wykonany był ze [[stal Kruppa|stali Kruppa]]. Opancerzenie burt obejmowało główny pas pancerny na linii wodnej, rozciągający się od dziobu za wieżę rufową, o grubości maksymalnej 175 mm na śródokręciu, zmniejszającej się do 100 mm w kierunku dziobu i rufy oraz malejącej w dolnej części pasa. Nad pasem głównym był krótszy pas górny na śródokręciu o grubości 50 mm; taką samą grubość pancerza miały kazamaty dział znajdujące się ponad nim. Wewnętrzny pokład pancerny miał grubość 30 mm. Wieże dział miały pancerz pionowy 132 mm (dach 44 mm), a wieża dowodzenia miała pancerz grubości 136 mm (dach 75 mm)<ref name=bajan131>S. Winogradow, A. Fiedieczkin, ''Bronienosnyj kriejsier „Bajan”...'', s. 131-133.</ref>.
 
Napęd stanowiły dwie czterocylindrowe pionowe [[maszyna parowa potrójnego rozprężania|maszyny parowe potrójnego rozprężania]], napędzające bezpośrednio po jednej śrubie, o łącznej kontraktowej mocy indykowanej 16&nbsp;500 KM. Parę dla maszyn dawało 26 [[Kocioł wodnorurkowy|kotłów wodnorurkowych]] systemu Belleville, rozmieszczonych w czterech kotłowniach<ref name=bajan131/>. Spaliny odprowadzane były przez cztery wysokie, proste, szeroko rozstawione w równych odstępach kominy. Zapas paliwa – węgla – wynosił 750 ton, maksymalnie 1000 ton<ref name=bajan131/>.
 
Do „Pałłady” bardzo zbliżony był drugi krążownik budowy rosyjskiej, „Bajan” (II), w stosunku do którego główną różnicę wizualną stanowił mostek nawigacyjny nad wieżą dowodzenia: „Pałłada” miała mostek z lekkimi rozbieranymi ścianami, a „Bajan” jedynie osłonę z płótna żaglowego z szybami (mostek nawigacyjny był używany jedynie poza walką, gdyż zasłaniał częściowo pole widzenia znajdującej się za nim wieżyczki dalmierza)<ref name=bajan103/>. Z elementów konstrukcji i wyposażenia odróżniających je od pozostałych dwóch okrętów budowy francuskiej, otrzymały one znacznie obszerniejszą pancerną wieżę dowodzenia (szerokości 4,57 m), wyposażoną jako nowość na rosyjskich okrętach w wieżyczkę dalmierza na dachu<ref name=bajan131/>. Okręty budowy rosyjskiej posiadały dwa wysokie maszty, ze stanowiskami obserwacyjnymi do kierowania ogniem, zastosowanymi po raz pierwszy w rosyjskiej flocie. Nietypową cechą tych masztów było to, że stanowisko obserwacyjne było w teorii podnoszone, wraz z ruchomą [[stenga|stengą]] masztu, od 25,3 m nad wodą w położeniu marszowym do 30,5 m w położeniu bojowym. Rozwiązanie to jednak w praktyce okazało się nieudane z uwagi na wibracje i stengi unieruchomiono w dolnym położeniu<ref name=bajan134>S. Winogradow, A. Fiedieczkin, ''Bronienosnyj kriejsier „Bajan”...'', s. 134-135.</ref>. Okręty miały 3 reflektory o średnicy 75 cm, z tego dwa na skrzydłach mostka i jeden na platformie na maszcie rufowym<ref name=bajan134/>. Nie posiadały sieci przeciwtorpedowych. Okręty miały kotwice Halla. W skład łodzi okrętowych „Pałłady” wchodził jeden kuter parowy i jeden motorowy (długości 9,75 m) i 8 łodzi wiosłowych różnej wielkości<ref name=bajan138>S. Winogradow, A. Fiedieczkin, ''Bronienosnyj kriejsier „Bajan”...'', s. 138-139.</ref>.