Bitwa pod Borgoforte: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
MastiBot (dyskusja | edycje)
m Bot: Dodanie tytułów do linków w przypisach (patrz FAQ); zmiany kosmetyczne
MastiBot (dyskusja | edycje)
m Bot: Dodanie tytułów do linków w przypisach (patrz FAQ)
Linia 20:
}}
{{Wojny włoskie}}
'''Bitwa pod Borgoforte''' lub '''bitwa pod Governolo'''<ref name=condottieri>[{{Cytuj | url=http://condottieridiventura.it/1520/ | tytuł=1520 - Condottieri di ventura<!-- Tytuł wygenerowany przez bota -->] | opublikowany=condottieridiventura.it | język=it | data dostępu=2017-11-22}}</ref> – starcie zbrojne, które miało miejsce w listopadzie roku [[1526]].
 
[[22 maja]] [[1526]] r. zawiązana została w Cognac nowa Liga Święta, do której obok [[Francja|Francji]], [[Wenecja|Wenecji]] i [[Mediolan]]u przyłączył się też papież [[Klemens VII (papież)|Klemens VII]] i [[Florencja]]. Liga prowadziła swoje działanie wojenne powolnie i nieudolnie; tymczasem [[Karol V (cesarz niemiecki)|Karol V]] znalazł poparcie we Włoszech (Ferrara), a jego wojska opanowały Lombardię, w tym Mediolan. Aby wesprzeć wojska Karola V walczące we Włoszech cesarski dowódca [[Georg von Frundsberg|Jerzy von Frundsberg]] zaciągnął 12 tys. luterańskich landsknechtów z [[Niemcy|Niemiec]] i [[Tyrol (region)|Tyrolu]]; w listopadzie przeszedł z tą armią przez niebronione przełęcze alpejskie, kierując się ku terytorium [[Księstwo Mantui|Mantui]]<ref name=Storia15>Francesco Guicciardini ''[http://www.liberliber.it/mediateca/libri/g/guicciardini/storia_d_italia/pdf/storia_p.pdf Storia d'Italia]''. Księga XVII, rozdział 15.</ref>. Na spotkanie landsknechtom wyruszyła porównywalna liczebnie armia Świętej Ligi pod dowództwem księcia Urbino Franciszka Marii della Rovere, który jednak nie zdecydował się na stoczenie walnej bitwy z wojskami Frundsberga; książę Urbino postanowił prowadzić z wojskami cesarskimi wojnę podjazdową i próbować odciąć je od zaopatrzenia<ref name=Storia15 /><ref>[{{Cytuj | url=http://condottieridiventura.it/francesco-maria-della-rovere-di-senigallia/ | tytuł=FRANCESCO MARIA DELLA ROVERE Di Senigallia - Condottieri di ventura<!-- Tytuł wygenerowany przez bota -->] | opublikowany=condottieridiventura.it | język=it | data dostępu=2017-11-22}}</ref>. 24 listopada wojska cesarskie dotarły nad rzekę [[Mincio]]; tam do wojsk Frundsberga, do tej pory pozbawionych artylerii, dotarły przetransportowane [[Pad (rzeka)|Padem]] [[falkonet]]y wysłane przez księcia Ferrary [[Alfons I d'Este|Alfonsa I]]<ref name=Storia16>Francesco Guicciardini ''[http://www.liberliber.it/mediateca/libri/g/guicciardini/storia_d_italia/pdf/storia_p.pdf Storia d'Italia]''. Księga XVII, rozdział 16.</ref>. Jeden z dowódców wojsk Ligi, [[Ludwik Medyceusz]], błędnie zakładając, że wojska cesarskie nie mają artylerii<ref name=Storia16 />, zaatakował na czele oddziału 800 kondotierów straż tylną wojsk Frundsberga niedaleko miejscowości Borgoforte i Governolo (w pobliżu [[Mantua|Mantui]]). Landsknechci odparli atak Medyceusza, jednak za cenę strat własnych wyższych od poniesionych przez przeciwnika (300 zabitych po stronie wojsk cesarskich, 50 po stronie wojsk Ligi)<ref name=condottieri /><ref name=condottieri2 />. Wojska cesarskie wykorzystały przeciwko wojskom Ligi przysłane przez księcia Ferrary falkonety; w wyniku ostrzału ranny został Ludwik Medyceusz (na skutek odniesionych ran zmarł kilka dni po bitwie). Doprowadziło to do zakończenia bitwy, gdyż wojska Ligi nie podjęły dalszych ataków na wojska cesarskie<ref name=condottieri /><ref name=condottieri2>[{{Cytuj | url=http://condottieridiventura.it/giovanni-dei-medici/ | tytuł=GIOVANNI DEI MEDICI - Condottieri di ventura<!-- Tytuł wygenerowany przez bota -->] | opublikowany=condottieridiventura.it | język=it | data dostępu=2017-11-22}}</ref><ref name=Storia16 />.
 
Po bitwie, korzystając z bierności wojsk dowodzonych przez księcia Urbino, wojska niemieckie połączyły się z Hiszpanami pod komendą Karola Burbona i ruszyły na [[Rzym]] gdzie miało miejsce słynne [[Sacco di Roma]] (splądrowanie Rzymu), które położyło kres świetności renesansowej miasta.