Technologia wielkopłytowa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Bot: Dodanie tytułów do linków w przypisach (patrz FAQ); zmiany kosmetyczne |
m Bot: Dodanie tytułów do linków w przypisach (patrz FAQ) |
||
Linia 7:
Forma budynków wielkopłytowych oparta była na założeniach [[Modernizm (architektura)|modernizmu]]: [[Elewacja|elewacje]] z surowego [[beton]]u bez [[tynk]]ów lub z prefabrykowanymi okładzinami, np. [[Mozaika|mozaikowymi]]. Konstrukcje oparte na prefabrykowanych elementach betonowych z umocnieniami i mocowaniami z prętów stalowych ([[żelbet]]), kotwienia płyt spawane, a łączniki i podwieszenia były wykonane ze [[Stal nierdzewna|stali nierdzewnej]]. Systemy wielkopłytowe zawierały usystematyzowane elementy [[Strop (budownictwo)|stropowe]] (pełne lub kanałowe) oraz ściany nośne, usztywniające, działowe i elewacyjne, ponadto gotowe biegi schodów, szyby windowe i instalacyjne, a niekiedy pełne bloki sanitarne.
[[Typizacja]] obejmowała nie tylko wymiary elementów i rozwiązania gotowych układów funkcjonalnych. Objęto nią rozwiązania prowadzonych w budynkach sieci instalacyjnych, sposobu połączeń poszczególnych płyt oraz uszczelnień złączy. Prace projektowe obejmowały przede wszystkim rozwiązania [[Ulica Wolska w Warszawie|funkcjonalne]] całych zespołów [[Urbanistyka|urbanistycznych]] i poszczególnych jego jednostek. Każdorazowo prowadzone były też obliczenia konstrukcyjne dostosowujące przyjęte rozwiązania do warunków lokalnych. W rezultacie, według szacunku, w roku 2013 w Polsce w budynkach z wielkiej płyty mieszkało 12 mln osób, a sama rewitalizacja w ocenie Izby Inżynierów Budownictwa kosztowałaby 200 mld zł<ref>
== Wielka płyta w Europie Zachodniej ==
| |||