Rainer Maria Rilke: Różnice pomiędzy wersjami

Rilke debiutował zbiorem ''Leben und Lieder'' (1894). Jego liryka rozwija muzyczne aspekty słowa, jest bardzo melodyjna, pełna wysublimowanych form językowych, bogata w słownictwie. Jest sposobem filozoficznego poznania, wielką poezją idealistyczną. Niejednokrotnie poeta wyraża w swych wierszach niepokoje egzystencjalne współczesnego człowieka, często porusza temat tragicznego splotu miłości i śmierci. ''Księga godzin'' to nowatorski zbiór liryki religijnej, inspirowana przemyśleniami renesansowych i barokowych mistyków niemieckich. Nazywa w nim Boga "głęboką ciemnością", odkrywając jednocześnie istnienie nierozerwalnego związku między człowiekiem a Bogiem (wiersz ''Co zrobisz, gdy ja umrę, Panie?''). Szczytowym osiągnięciem europejskiego symbolizmu są nastrojowe liryki z Księgi obrazów. Zbiór ''Nowe poezje'' przynosi już utwory w pełni współczesne i świadczy o ukształtowaniu nowej wrażliwości artystycznej. Wiersze religijne mają teraz postać apokryfów (''Abisag'', ''Ogród oliwny''), liryka filozoficzna staje się bardziej hermetyczna, uczucia i namiętności - wyciszone. Większość tekstów dotyczy śmierci (np. w wierszu ''Orfeusz, Hermes, Eurydyka'' śmierć zdaje się jakąś niepojętą formą życia). Do największych arcydzieł liryki współczesnej należą ''Elegie duinejskie'' (cykl 10 utworów) oraz ''Sonety do Orfeusza'' (55 utworów).

 

* ''Ofiary dla Larów'' (''Larenopfer'', 1896)

* ''Adwent'' (''Adwent'', 1898)

* ''Księga godzin'' (''Das Stundenbuch'', 1899–1905)

* ''Księga obrazów'' (''Das Buch der Bilder'', 1902–1906)

* ''Poezji nowych część wtóra'' (''Der neuen Gedichte anderer Teil'', 1908)

* ''Requiem'' (1908)

* ''Vergers'' (1926)

* ''Les Quatrains Valaisans'' (1926)