Cyryl Ratajski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
1928 i 1934 |
|||
Linia 60:
Podczas [[powstanie wielkopolskie|powstania wielkopolskiego]] był łącznikiem Komisariatu [[Naczelna Rada Ludowa|Naczelnej Rady Ludowej]] z [[Komitet Narodowy Polski (1917–1919)|Komitetem Narodowym Polskim]] w [[Paryż]]u. Od 19 lipca 1919 roku był zastępcą komisarza i szefem I Wydziału Komisariatu NRL.
W kwietniu 1922 roku został [[prezydenci Poznania|prezydentem Poznania]]. Za jego kadencji miasto przekształciło się z byłego garnizonu niemieckiego w prężnie rozwijający się ośrodek gospodarczy. Wykorzystując istniejące warunki wybudowano m.in. elektrownię, [[most Bolesława Chrobrego w Poznaniu|most Bolesława Chrobrego]] i [[Ogród Botaniczny w Poznaniu|Ogród Botaniczny]], nowe trasy tramwajowe, pierwszą w Polsce [[trolejbus|linię trolejbusową]] oraz pierwszą w Polsce i [[Europa Wschodnia|Europie Wschodniej]] [[Spalarnia śmieci na Wilczaku w Poznaniu|spalarnię odpadów]]. Do miasta przyłączono nowe dzielnice: [[Dębiec (Poznań)|Dębiec]], [[Główna (Poznań)|Główna]], [[Golęcin]], [[Komandoria (Poznań)|Komandoria]], [[Rataje (Poznań)|Rataje]], [[Sołacz]], [[Starołęka]], [[Wola (Poznań)|Wola]]. W okresie od 25 listopada 1924 do 15 czerwca 1925 roku Ratajski był [[Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji|Ministrem Spraw Wewnętrznych]] w rządzie [[Władysław Grabski|Władysława Grabskiego]].
W 1926 roku ponownie został prezydentem Poznania. W 1928 roku sanacyjny wicewojewoda poznański Wawrzyniec Typrowicz podjął akcję zmierzającą do eksmitowania Ratajskiego z jego prywatnego mieszkania. Akcja wzbudziła powszechne oburzenie w mieście w rezultacie wicewojewoda został odwołany<ref name="ReferenceA">Andrzej Krajewski "Rząd za samorząd" Dziennik Gazeta Prawna, nr 29 (4428), str. A26- A27</ref>.
Ratajski reprezentował [[Polska|Polskę]] na światowych zjazdach międzynarodowych organizacji samorządowych. Położył duże zasługi dla zorganizowania w 1929 wystawy [[Powszechna Wystawa Krajowa|PeWuKi]] (był prezesem jej rady głównej). Z tej okazji z jego inicjatywy powstała w Poznaniu pierwsza w Polsce linia trolejbusowa. Jednocześnie oskarżano go o to, że plan jej budowy motywowany był względami osobistych korzyści majątkowych gdyż wcześniej wykupił parcele, którymi miała biec linia trolejbusu<ref>Marian Spychalski „Warszawa architekta” Bellona 2015 r., {{ISBN|978-83-11-13416-4}}, str. 37 i 38</ref>.
W 1934 roku wybory samorządowe w Poznaniu wygrała zdecydowanie lista narodowa opozycyjna w stosunku do rządzącej w państwie sanacji. Zdobyła ona 51 procent głosów i 35 mandatów w 64 osobowej Radzie Miasta. Blok sanacyjny zdobył zaledwie 26 mandatów. Kiedy Rada Miejska postanowiła ponownie wybrać na prezydenta miasta Ratajskiego sanacyjny wojewoda nie zatwierdził tej decyzji, a minister spraw wewnętrznych wyznaczył prezydenta komisarycznego - płk. Erwina Więckowskiego<ref
25 kwietnia 1934 roku Rada Miejska Poznania przyznała mu tytuł Honorowego Obywatela Miasta Poznania{{r|Honorowi i zasłużeni obywatele}}.
| |||