Michał Wojnicz: Różnice pomiędzy wersjami

W roku czerwcu 1890 uciekł z Syberii i mając za cały majątek okulary i kamizelkę sprzedał je w Hamburgu, by kupić bilet trzeciej klasy na mały stateczek, wożący do Anglii owoce i warzywa. Dotarł do [[Londyn]]u w październiku 1890 roku bez grosza przy duszy. Miał ze sobą karteczkę z adresem Siergieja Krawczyńskiego pseudonim Stiepniak, którą dostał od niejakich Karaułowów z Irkucka<ref name="encyklopedia.pwn.pl">{{cytuj stronę| url =https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Krawczynski-Siergiej-M;3927199.html|tytuł =PWN, Krawczynski SIERGIEJ M.| autor = |opublikowany = | praca = | data = | język = |data dostępu = }}</ref>. Błąkał się tak po Commercial Street, dopóki nie spotkał rosyjskiego Żyda, który zaprowadził go do mieszkania Stiepniaka. Tam właśnie, jak przekazuje Antoni Zambrowski, zastał blondynkę, która wydała mu się dziwnie znajoma - zagadał ją, ona zaprzeczała, on się upierał. Zapytał w końcu: "Czy była pani kiedyś w Warszawie?." "Tak, przejazdem do Rosji" - odparła. "I chodziła pani brzegiem Wisły pod Cytadelą?" "Skąd pan wie?" "A, bo ja panią widziałem przez okno celi!". Była to Ethel Lilian Boole, córka znanego angielskiego matematyka [[George Boole|George’a Boole’a]], w 1893 roku wzięli ślub. [[Ethel Lilian Voynich]] została później znaną pisarką o lewicowych poglądach, autorką [[bestseller]]a ''Szerszeń''. Małżeństwo stało się najbliższymi współpracownikami Stiepniaka. Michał, pod pseudonimem Iwan Kleczewski, wydawał rosyjskie tłumaczenia pism [[Karl Marx|Marxa]] i [[Friedrich Engels|Engelsa]], które przerzucano na wschód. Ethel przekładała klasykę rosyjską i rewolucyjne manifesty. Dla obojga Wojniczów największym ciosem była śmierć Stiepniaka. Stiepniak, człowiek, który walczył z Turkami na Bałkanach, organizował powstanie włoskie w Benewencie i wreszcie zasztyletował szefa Trzeciego Oddziału Kancelarii Jego Cesarskiej Mości (późniejszej [[Ochrana|ochrany]]), zginął w banalnym wypadku. Zaczytany w książce, wszedł na tory pod pociąg w okolicach Bedford Park 23 grudnia 1895 roku<ref>{{cytuj stronę| url name=https://"encyklopedia.pwn.pl"/haslo/Krawczynski-Siergiej-M;3927199.html|tytuł =PWN, Krawczynski SIERGIEJ M.| autor = |opublikowany = | praca = | data = | język = |data dostępu = }}</ref>. Po tym wydarzeniu Wojniczowie wycofali się z działaności rewolucyjnej. Michał, próbując znaleźć sobie nowe miejsce w życiu i kierując się sugestiami Richarda Garnetta - kuratora w [[Muzeum Brytyjskie|Muzeum Brytyjskim]], został antykwariuszem. W 1888 roku założył antykwariat na [[Soho Square]], wydawał luksusowe katalogi, a przede wszystkim oferował setki bezcennych [[Inkunabuł|inkunabułówinkunabuł]]ów i rzadkich rękopisów, które uprzednio musiał kupić za astronomiczne sumy. Istnieje zatem podejrzenie, że był to sposób na pranie rewolucyjnych pieniędzy. W 1902 roku we Włoszech odnalazł Biblię Niccolò Malèrmi z 1490 roku<ref>{{cytuj stronę| url =http://www.metmuseum.org/toah/works-of-art/33.66/|tytuł =Biblia Niccolò Malèrmi z 1490 roku| autor = |opublikowany = | praca = | data = | język = |data dostępu = }}</ref><ref>{{cytuj stronę| url =http://mail.voynich.net/pipermail/vms-list_voynich.net/2017/003394.html|tytuł =Many Parallels: One described| autor = |opublikowany = | praca = | data = | język = |data dostępu = }}</ref>. 25 kwietnia 1904 roku poprzez naturalizację zyskał obywatelstwo brytyjskie i przyjął imię Wilfrid Michael Voynich.