Rewolucja 1905 roku w Królestwie Polskim: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Robot dodał kategorię Hasła kanonu polskiej Wikipedii; zmiany kosmetyczne |
|||
Linia 6:
== Geneza ==
Napięta sytuacja w ośrodkach przemysłowych utrzymywała się od co najmniej 1904 roku na skutek pogarszających się warunków pracy i informacjach o serii kompromitujących niepowodzeń Rosji podczas [[Wojna rosyjsko-japońska|wojny z Japonią]]. Największa organizacja socjalistyczna na ziemiach polskich, [[Polska Partia Socjalistyczna]], powołała swą [[Organizacja Bojowa PPS|Organizację Bojową]] już w maju 1904 roku<ref name="ReferenceA">Norman Davies ''Boże Igrzyska'' Znak, Kraków str. 839-840.</ref>. W Paryżu przedstawiciele polskiego ruchu robotniczego omawiali z rosyjskimi [[Partia Socjalistów-Rewolucjonistów|eserowcami]] oraz łotewskimi i gruzińskimi nacjonalistami możliwość wywołania ogólnorosyjskiego powstania<ref
28 września 1904 roku w Białymstoku policja rozbiła demonstrację PPS. Żandarmi zaatakowali tłum próbując skonfiskować czerwony sztandar z hasłem „PPS: Precz z wojną i caratem! Niech żyje wolny polski lud!”. W odpowiedzi na atak, bojowcy PPS odpowiedzieli ostrzałem z rewolwerów, sześciu ludzi zginęło, a około setki robotników zostało aresztowanych. Sytuacja uległa zaostrzeniu na skutek informacji o [[Krwawa niedziela (Petersburg 1905)|„krwawej niedzieli”]] w Petersburgu z 22 stycznia 1905, upadku autorytetu cara Mikołaja II i wybuchu strajków w Rosji<ref
== Przebieg ==
[[Plik:Bojowcy PPS 1906r.jpg|mały|200px|Bojowcy z [[Organizacja Bojowa PPS|Organizacji Bojowej PPS]]]]
{{Zobacz kategorię|Uczestnicy rewolucji w Królestwie Kongresowym (1905–1907)}}
28 stycznia PPS i SDKPiL wezwały do strajku, który objął ponad 400 000 pracowników. Bezpośrednią reakcją na wydarzenia krwawej niedzieli, był trwający ponad trzy lata strajk szkolny. Od 1905 do 1906 roku w Kongresówce wybuchło ponad 6991 strajków, w których uczestniczyło 1,3 miliona pracowników<ref
W odpowiedzi na represje nasiliły się starcia między [[Organizacja Bojowa PPS|Organizacją Bojową PPS]] a siłami carskimi. Bojowcy planowali zamachy na oberpolicmajstra Nolkena i generała Nowosilcowa. Rewolucjoniści prowadzili podziemną wojnę skierowaną w sieć agentów carskich infiltrujących polskie organizacje polityczne<ref>Norman Davies ''Boże Igrzysko'' Znak, Kraków str. 840.</ref>.
'''Warszawa'''. W [[Warszawa|Warszawie]] w styczniu 1905 w starciach demonstrantów z wojskiem zginęło około stu osób. Śmiercią 32 osób zakończyła się warszawska demonstracja pierwszomajowa. Opinią publiczną wstrząsnęła egzekucja 19-letniego [[Stefan Aleksander Okrzeja|Stefana Okrzei]], bojowca OB PPS i bohatera bitwy stoczonej z oddziałami carskimi na placu Grzybowskim<ref
'''Łódź'''. [[Powstanie łódzkie|W Łodzi strajk włókniarzy przeobraził się w dwudniowe starcia]] (22-24 czerwca), w efekcie których zginęło i zostało rannych około dwóch tysięcy osób. W walkach w powstaniu w ciągu tygodnia zginęło 55 Polaków, 79 Żydów i 17 Niemców<ref
* [[powstanie łódzkie]]
Linia 47:
Rewolucja przyniosła szereg pozytywnych zmian na ziemiach polskich pod [[zabór rosyjski|zaborem rosyjskim]]. Pojawiła się możliwość tworzenia polskich instytucji i organizacji społecznych: polskiego szkolnictwa prywatnego (m.in. [[Polska Macierz Szkolna]]), ruchu spółdzielczego (m.in. [[Towarzystwo Kooperatystów]]); zelżała cenzura, wprowadzono wolność wyznania i dopuszczono używanie [[język polski|języka polskiego]] w urzędach gminnych. Efektem rewolucji 1905 roku był też rozłam w polskim ruchu socjalistycznym związany z różnicami w priorytetach poszczególnych działaczy. Dla starszych priorytetem była niepodległość Polski, dla młodszych prawa robotnicze. W efekcie [[Polska Partia Socjalistyczna]] podzieliła się na [[Polska Partia Socjalistyczna – Frakcja Rewolucyjna|PPS Frakcja Rewolucyjna]] ([[Józef Piłsudski]]), której celem była przede wszystkim walka o niepodległość oraz [[Polska Partia Socjalistyczna – Lewica (1906–1918)|PPS Lewica]] ([[Feliks Kon]]), której celem była przede wszystkim walka o prawa robotników. Doświadczenia z rewolucyjnej działalności Organizacji Bojowej PPS posłużyły do utworzenia w 1908 roku we Lwowie [[Związek Walki Czynnej|Związku Walki Czynnej]].
Pod naciskiem rewolucjonistów, car zgodził się na ustępstwa. w kwietniu 1905 roku wszedł w życie nakaz tolerancji religijnej który przyczynił się do zaprzestania represji wobec mniejszości unickiej<ref name="ReferenceC">Norman Davies ''Boże Igrzysko'' Znak, Kraków str. 842.</ref>. Do polskich szkół powrócił język polski, zalegalizowano związki zawodowe. [[Manifest październikowy 1905|Manifest carski z 30 października 1905]] obiecywał wprowadzenie konstytucji oraz utworzenie parlamentu<ref
{{Przypisy|2}}
|