Eliza Orzeszkowa: Różnice pomiędzy wersjami

21 stycznia 1858, w wieku niespełna 17 lat, Eliza wyszła za mąż za Piotra Orzeszkę, ziemianina z [[powiat kobryński|powiatu kobryńskiego]] i zamieszkała w [[Ludwinowo (obwód brzeski)|Ludwinowie]], majątku męża. Pierwsze lata małżeństwa Eliza potem określała czasem „beztroskiego karnawałowania”, a także swoim „uniwersytetem”, gdyż znużona błahością życia towarzyskiego często sięgała do książek z ojcowskiej biblioteki. Powróciły wówczas pensjonarskie marzenia o uszczęśliwianiu wsi. Wraz z młodszym bratem męża, [[Florenty Orzeszko|Florentym]], założyła w Ludwinowie szkółkę wiejską. Tymczasem narastał konflikt z mężem, niepodzielającym ich fascynacji wsią i wiejskim ludem. W 1862 Orzeszkowa przebywała dłuższy czas w Warszawie, gdzie pod wpływem patriotycznych kazań [[rabin]]a [[Markus Jastrow|Markusa Jastrowa]] podjęła hasło [[asymilacja kulturowa|asymilacji]] polskich [[Żydzi|Żydów]]. Po powrocie do Ludwinowa przebywała tam przez czas [[powstanie styczniowe|powstania styczniowego]], wspierając powstańców w służbach pomocniczych. Od połowy czerwca 1863, przez około dwa tygodnie, w Ludwinowie przebywał wyczerpany i chory [[Romuald Traugutt]], którego później (w lipcu) Orzeszkowa we własnej karecie odwiozła do granicy [[Królestwo Polskie (kongresowe)|Królestwa Polskiego]]. W napisanych wiele lat później nowelach, takich jak ''[[Gloria victis (nowela)|Gloria victis]]'', próbowała opisać swój udział w powstaniu w formie [[beletrystyka|zbeletryzowanej]].

 

 

=== Sprzedaż Milkowszczyzny ===