Onufry Zagłoba: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy
EinsBot (dyskusja | edycje)
m robot usuwa kategorię
Linia 41:
[[Bolesław Prus]] skrytykował kreację postaci Zagłoby, pisząc:
{{CytatD|
Zagłoba to wielka figura, najznakomitsza w powieści, lecz nierealna. Można bowiem posiadać w sobie pierwiastki z [[Falstaff|Falstaffa]]a i z [[Odyseusz|Ulissesa]], ale nie można być obydwoma razem.|Bolesław Prus: ''„Ogniem i mieczem” – powieść z dawnych lat Henryka Sienkiewicza''|width=60%
}}
Dalej Prus nazywa Zagłobę „sfinksem z łbem wieprza”.
Linia 47:
== Dzieje postaci ==
[[Plik:Zagłoba z małpami pod Pałacem Kazanowskich by Maire.jpg|240px|thumb|Tablica upamiętniająca opisaną w [[Potop (powieść)|Potopie]] walkę Zagłoby z małpami w ogrodach [[Pałac Kazanowskich w Warszawie|Pałacu Kazanowskich]] w Warszawie.]]
Pojawia się już na początku ''[[Ogniem i mieczem]]'' w karczmie w [[Czehryń|Czehryniu]] i od razu daje się poznać jako hulaka i pijaczyna. O jego wcześniejszych przygodach wiadomo niewiele, ze wzajemnie ze sobą sprzecznych i często nieprawdopodobnych autorelacji. Twierdzi, że przemierzył wiele krajów, szczególnie na wschód od terenów [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzeczypospolitej]], mówi m.in. o [[Półwysep Krymski|Krymie]], Galacie, [[Turcja|Turcji]] i [[Ziemia Święta|Ziemi Świętej]]. W dalszym rozwoju akcji jest jednym z głównych bohaterów. Masakra Kurcewiczów, dokonana przez [[Jurko Bohun|Bohuna]], budzi w nim poczucie przyzwoitości. Wykrada [[Helena Kurcewiczówna|Helenę Kurcewiczównę]] z rąk Kozaka i ucieka z nią przez ziemie ogarnięte [[powstanie Chmielnickiego|powstaniem Chmielnickiego]]. Zaskarbia sobie tym dozgonną wdzięczność Heleny i Skrzetuskiego, którzy niejako „adoptują” go i tytułują „ojcem”. Razem z [[Michał Wołodyjowski|Michałem Wołodyjowskim]], [[Longinus Podbipięta|Longinem Podbipiętą]] i [[Jan Skrzetuski|Janem Skrzetuskim]] tworzą kompanię przyjaciół i przeżywają wiele przygód. Bierze udział w obronie [[Zbaraż]]a, gdzie m.in. wsławia się zabiciem dowódcy [[Kozacy|kozackiego]] – Burłaja.
 
W ''[[Potop (powieść)|Potopie]]'' pierwszy okrzykuje [[Janusz Radziwiłł (hetman wielki litewski)|Janusza Radziwiłła]] zdrajcą. Potem wsławia się uwolnieniem siebie i towarzyszy z niewoli księcia, podszywając się pod wuja oficera [[Roch Kowalski|Rocha Kowalskiego]] i upijając go. Przyłącza się u boku Michała Wołodyjowskiego i Skrzetuskich do konfederatów. Bywa zawsze blisko dowódców, m.in. [[Stefan Czarniecki|Czarnieckiego]] i [[Jan Sobiepan Zamoyski|Zamoyskiego]]. U szczytu powodzenia zostaje wybrany [[regimentarz]]em. Szanowany za pomysły, inteligencję i bystre maksymy, np., gdy [[Karol X Gustaw|Karol Gustaw]] chciał oddać Zamoyskiemu [[województwo lubelskie]] w dziedziczne władanie za otworzenie bram [[Zamość|Zamościa]], Zagłoba podpowiedział Zamoyskiemu: ''Ofiaruj, wasza dostojność, królowi szwedzkiemu w zamian Niderlandy.''
 
W ''[[Pan Wołodyjowski|Panu Wołodyjowskim]]'' jest już dość wiekowym szlachcicem, który najpierw fortelem wydobywa Michała Wołodyjowskiego z zakonu i pomaga mu w powrocie do rycerskiego życia, potem zaś towarzyszy Michałowi i jego małżonce, Basi w życiu w Chreptiowie, na rubieżach Rzeczypospolitej.
 
Zagłoba występuje również w krótkiej, obecnie zapomnianej komedii Sienkiewicza ''[[Zagłoba swatem]]'' oraz w opowiadaniu ''Toast''. Oba te utwory są treścią luźno związane z „Trylogią”.
Linia 87:
[[Kategoria:Postacie z utworów Henryka Sienkiewicza]]
[[Kategoria:Trylogia Sienkiewicza]]
[[Kategoria:Patroni polskich ulic i placów]]