Urodził się w rodzinie żydowskiej.<ref>[http://wyborcza.pl/1,76842,7974441,Tragiczne_zycie_Ludwika_Gumplowicza.html Tragiczne życie Ludwika Gumplowicza]
Urodził się w rodzinie żydowskiej wyborcza.pl</ref><ref>[http://www.sejm-wielki.pl/b/psb.7948.1 Dane z Gminy Żydowskiej w Krakowie] sejm-wielki.pl</ref> Był synem [[Ludwik Gumplowicz|Ludwika Gumplowicza]] i jego żony Franciszki z Goldmanów. Nauki początkowo pobierał w Krakowie a po przeprowadzce rodziców do Grazu w [[1875]] r. uczył się w tamtejszej szkole. Gimnazjum ukończył w [[Marburg]]u i [[Cylea|Cylei]] po czym, wbrew swoim zainteresowaniom historycznym, podjął studia prawnicze na [[Karl-Franzens-Universität Graz|Uniwersytecie w Grazu]], na koniec otrzymując tytuł doktora prawa. Lata [[1888]] i [[1889]] spędził na historycznych studiach we Lwowie pod kierunkiem [[Ksawery Liske|Ksawerego Liskego]] oraz [[Tadeusz Wojciechowski (historyk)|Tadeusza Wojciechowskiego]]. Już od dziecka, korzystając z biblioteki ojca, pasjonował się wczesnymi dziejami Polski i chrześcijaństwem [[Ryt słowiański|w obrządku słowiańskim]]. W tej jednak dziedzinie jego prace nie uzyskały większej akceptacji. Działał też we [[Lwów|Lwowie]] w [[Towarzystwo Szkoły Ludowej|Towarzystwie Szkoły Ludowej]]. Na wspólnym wiecu z [[Polskie Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”|Towarzystwem Gimnastycznym „Sokół”]] rzucił propozycję utworzenia polskiej organizacji szkolnej („polskiego Schulvereinu”), opracował też jego przykładowy statut, ale inicjatywa skończyła się niepowodzeniem.
Dużą poczytnością i żywym zainteresowaniem, zwłaszcza wśród Słowian, cieszyła się za to praca pt. ''Magiaryzacja Słowian'' (wyd. Ateneum 1889) poruszająca dziedzinę statystyki narodowościowej. W [[1890]] podjął pracę w biurze Komisji Statystycznej w [[Wiedeń|Wiedniu]]. Pracował nad wykazem miejscowości krajów słowiańskich obszaru [[Przedlitawia|Przedlitawii]]. Dzięki niemu, po raz pierwszy, nazwy wielu miejscowości uzyskały zapis zgodny z wymową ich mieszkańców. Przy okazji tych prac nawiązał kontakty z wieloma [[Słowianofilstwo|słowianofilami]] z różnych krajów. W efekcie wkrótce został, jak oceniano, energicznym i inteligentnym prezesem, zlokalizowanego w Wiedniu słowianofilskiego towarzystwa o nazwie ''Ognisko''.
