Hiszpańska Socjalistyczna Partia Robotnicza: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Redukuję wywołanie Szablon:Przypisy i dodaję nagłówek |
→Obecnie: ort. Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
||
Linia 113:
W wyborach 1979 roku, partia uzyskała 30.5% głosów i 121 miejsc w parlamencie, pozostając największym ugrupowaniem opozycyjnym. 28 października 1982 roku PSOE zwyciężyła w wyborach, uzyskując 48.3% głosów (ok. 10 mln). Felipe González został premierem Hiszpanii 2 grudnia i pozostał nim do 1996 roku. W tym czasie w kwestiach gospodarczych partia łączyła reformy socjalne z [[liberalizm|liberalną]] i [[kapitalizm|kapitalistyczną]] ekonomiką. Niezadowolenie lewicowych frakcji wewnątrz partii wywoływało bratanie się premiera z przedstawicielami wielkiego biznesu (dotyczyło to także członków jego rządu – minister finansów [[Migel Boyer]] ożenił się z gwiazdą plotkarskich czasopism, [[Isabel Preysler]]).
Pomimo tego, iż PSOE opowiadało się pierwotnie przeciw [[NATO]], po dojściu do władzy większość jego liderów wsparło członkostwo Hiszpanii w tej organizacji. Rząd Gonzáleza zorganizował referendum na ten temat w 1982 roku, w którym Hiszpanie opowiedzieli się za członkostwem w Sojuszu. Został skrytykowany za
PSOE poparło [[Stany Zjednoczone|USA]] podczas [[I wojna w Zatoce Perskiej|pierwszej wojny w Zatoce Perskiej]] w 1991 roku. Partii udało się odnieść zwycięstwa w wyborach 1986, 1989 i 1993 roku.
| |||