Fundacja Prasowa „Solidarność”: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
ort., poprawa linków |
||
Linia 9:
* Srebrna 16 (ówczesna siedziba zakładów graficznych),
* Ordona 3 (ówczesna siedziba zakładów graficznych)
po likwidowanym koncernie [[Robotnicza Spółdzielnia Wydawnicza „Prasa-Książka-Ruch”|RSW „Prasa-Książka-Ruch”]] z czasów [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]] (likwidatorem koncernu był Krzysztof Czabański), co spotkało się z zarzutem uwłaszczenia się Jarosława Kaczyńskiego oraz polityków partii [[Porozumienie
Za całość fundacja płaciła 4.200.000 PLN (42 mld ówczesnych starych złotych) pochodzących głównie z państwowego [[Bank BPH|banku BPH]], który dofinansowywał fundację (wraz ze spółką Telegraf). Równocześnie fundacja podnajmowała biura (wynajmowane od gminy) bankowi BPH. Różnica czynszów będąca przychodem fundacji wynosiła miesięcznie około 16.800 PLN. Bank opłacał czynsz za 12 lat z góry.
Linia 17:
Po sprzedaży ww. nieruchomości Fundacji pozostał tylko parking przy Nowogrodzkiej 84/86, z którego osiągała rocznie ok. 200 tys. zł zysku.
10 września 1991 (tuż przed wyborami do Sejmu) Fundacja, łamiąc własny status, udzielała pożyczki
4 października 1991 Sejm przyjmował ustawę dotyczącą budownictwa mieszkaniowego, w myśl przepisów której fundacja uzyskała prawo do dzierżawy wieczystej budynków przy Al. Jerozolimskich, ul. Nowogrodzkiej, Srebrnej i Ordona. Ustawa przygotowana została w [[Ministerstwo Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa|Ministerstwie Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa]], kierowanym przez ówczesnego wiceprezesa Porozumienia Centrum [[Adam Glapiński|Adama Glapińskiego]].
| |||