Serafin (Nikitin): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m zamieniam magiczny ISBN na szablon |
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
||
Linia 62:
8 lipca 1962 miała miejsce jego chirotonia na biskupa [[eparchia kurska|kurskiego i biełgorodzkiego]], w której jako konsekratorzy wzięli udział metropolita [[eparchia petersburska|leningradzki i ładoski]] [[Pimen (patriarcha Moskwy)|Pimen]], arcybiskup [[eparchia jarosławska i rostowska|jarosławski i rostowski]] [[Nikodem (Rotow)|Nikodem]], arcybiskup możajski Leonid, biskup dmitrowski [[Cyprian (Ziernow)|Cyprian]] oraz biskup talliński i estoński [[Aleksy II (patriarcha Moskwy)|Aleksy II]]. W 1968 otrzymał godność arcybiskupią. Od 1971 był metropolitą krutickim i kołomieńskim. Z katedry odszedł w 1977 z powodu pogorszenia stanu zdrowia (przeszedł [[zawał mięśnia sercowego|zawał serca]]<ref name="posp418"/>), na własną prośbę. Zmarł dwa lata później w czasie Świętej Liturgii w dniu Paschy.
W raportach Urzędu ds. Wyznań Serafin (Nikitin) wymieniany jest jako jeden z najbardziej lojalnych wobec władz radzieckich hierarchów Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, podporządkowujący się „we wzorowy sposób” zarządzeniom ograniczającym działalność Cerkwi, dyscyplinujący na każde żądanie Urzędu duchownych uznanych za nielojalnych<ref>D. Pospielovsky: The Russian Church under the Soviet regime 1917–1982. Crestwood-New York: St. Vladimir's Seminary Press, 1984, s. 415–416. {{ISBN|0-88141-033-0}}</ref>. W 1974 poparł wydalenie z ZSRR [[Aleksandr Sołżenicyn|Aleksandra Sołżenicyna]], co spotkało się z protestami części duchowieństwa rosyjskiego służącego na zachodzie Europy (w tym biskupa brukselskiego [[Bazyli (Kriwoszein)|Bazylego]] i londyńskiego [[Antoni (Bloom)|Antoniego]])<ref name="posp418">D. Pospielovsky, ''The Russian Church...'', s.418</ref>.
== Przypisy ==
{{Przypisy}}
| |||