Ludwik I Bawarski: Różnice pomiędzy wersjami

Urodził [[23 grudnia]] [[1174]] w Kelheimer jako syn [[Otton I Witelsbach|Ottona I Witelsbacha]], pierwszego z księcia Bawarii z tego rodu, który dostał ją w 1180 roku, w nadaniu od cesarza [[Henryk VI Hohenstauf|Henryka VI Hohenstaufa]]. Mimo to tradycyjnie był sprzymieżeńcem walczącego z Staufami rodu [[Welfowie|Welfów]]. W [[1212]] roku, kiedy po koronę dzierżoną przez antykróla [[Otton IV |Ottona IV Welfa]] niemiecką ruszył z Włoch, późniejszy cesarza [[Fryderyk II Hohenstauf]], Ludwik I zagrodził mu drogę na przełęczach alpejskich. Kiedy trzy lata później Otton IV przegrał bitwę pod [[Bouvines]], jego pozycja w Rzeszy osłabła. Ludwik I przeszedł na stronę Staufa, w zamian za co otrzymał od niego Nadreński Palatynat (gdzie włąśnie bezpotomnie umarł platyn z rodu Welfów). Wówczas Ludwik I, stał się jednym z najpotężniejszych książąt rzeszyRzeszy.

W swej wierności wobec cesarza książe Bawarii wytrwał tylko do [[1228]] roku. Kiedy bowiem Fryderyk II przebywał w [[Jerozolima|Jerozolimie]] na [[krucjata|krucjacie]] do Niemiec przybył legat papierza [[Grzegorz IX|Grzegorza IX]] z planem powołania antrykróla w postaci Welfa, Ottona z Luneburga. Plan udaremnił nie tylko sam Otton, który propozycji nie przyjął, ale także [[Henryk (VII)]] syn Fryderyka II i ówczesny król niemiecNiemiec, który nagłym wypadem zatakował Ludwika I w jego bawarskim księstwie. Po pokonaniu go jako zakładnika wziął jego syna.

Po powrocie z krucjaty Fryderyk II miał już dość spiskującego księcia. Dlatego też, gdy został on zamordowany w [[1231]] r., nikt nie miał wątpliwości, kto za tym stał.