Strzelectwo sportowe zaczął uprawiać na początku lat dwudziestych. W tym okresie należał do najlepszych strzelców w Wojsku Polskim. Wielokrotnie odnosił sukcesy na zawodach oficerskich o mistrzostwo VI Okręgu Korpusu, a także w zawodach ogólnopolskich. W 1924 odniósł zwycięstwo na na mistrzostwach Polski we Lwowie w konkurencji strzelania z karabinka dowolnego na 300 m z trzech pozycji ustanawiając rekord Polski wynikiem 157 pkt na 300 możliwych{{Odn|Wryk|2015|s=152}}. W tym samym roku wystartował w Letnie Igrzyska Olimpijskie 1924igrzyskach olimpijskich]] w [[Paryż]]u{{Odn|Wryk|2015|s=152}}. Trzykrotnie uczestniczył w mistrzostwach świata (Mistrzostwa Świata w Strzelectwie 1924|1924, 1927 i [[Mistrzostwa Świata w Strzelectwie 1929|1929]]). W 1927, na [[Mistrzostwa Świata w Strzelectwie 1927|mistrzostwach świata w strzelaniu]], zdobył srebrny medal w konkurencji: karabin standard 3 × 20 strzałów na 300 m. W drużynowym konkursie z broni krótkiej zajął 7 miejsce, a drużynowym konkursie z broni długiej 9 miejsce{{Odn|Wryk|2015|s=152}}. W zawodach drużynowych uzyskał największą liczbę punktów w drużynie (101). W 1936 na skutek postrzału podczas polowania stracił lewą nogę. Pomimo wypadku zajmował się strzelectwem startował w zawodach sportowych{{Odn|Wryk|2015|s=153}}.
