Branko Cikatić: Różnice pomiędzy wersjami

'''Branimir "Branko" Cikatić''' (ur. [[3 października]] [[1954]] w [[Split|Splicie]]) – utytułowany chorwacki [[kick-boxing|kick-boxer]], wielokrotny mistrz Europy i świata, pierwszy w historii mistrz [[K-1 (sport walki)|K-1]].

W 1984 roku wyjechał do Holandii i przeszedł na zawodowstwo. Wstąpił do [[amsterdam]]skiego klubu Chakuriki Gym, gdzie jego trenerem kick-boxingu i [[boks tajski|boksu tajskiego]] został renomowany szkoleniowiec Thom Harinck. W następnych latach niepokonany Cikatić zdobywał kolejne tytuły mistrzowskie zarówno w kick-boxingu, jak i boksie tajskim, wygrywając większość walk przez nokaut. W 1989 zajął pierwsze miejsce w prowadzonym przez branżowe niemieckie czasopismo Karate BUDO Magazine rankingu na najpopularniejszą osobistość w środowisku sztuk walki (przed [[Jean-Claude Van Damme|Jean-Claude Van Damm]]emm i [[Chuck Norris|Chuckiem Norrisem]])<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.bcikatic.htnet.hr/sport-eng.htm|tytuł=Branko Cikatić - Sport|język=en|data dostępu=2009-09-05}}</ref>. Pierwszej porażki na zawodowym ringu doznał dopiero w [[Melbourne]] w 1992 roku z rąk [[Stan Longinidis|Stana Longinidisa]] w walce o mistrzostwo świata [[World Kickboxing Association|WKA]].

W [[K-1 (sport walki)|K-1]] zadebiutował 30 kwietnia 1993 roku u szczytu swojej długoletniej kariery (w wieku 38 lat) podczas pierwszego w historii turnieju [[K-1 Grand Prix 1993|K-1 Grand Prix]] w [[Tokio]]. Znokautował wszystkich trzech przeciwników (m.in. w finale późniejszego 4-krotnego mistrza K-1 [[Ernesto Hoost]]a), zdobywając tytuł mistrza tej organizacji. Rok później bezskutecznie próbował powtórzyć sukces − przegrał w półfinale z Japończykiem [[Masa'aki Satake]], po czym kilka miesięcy później wycofał się ze startów.

W marcu 1997 roku powrócił do K-1, wygrywając przez TKO z [[Musashi (kick-boxer)|Musashim]]. Kolejne dwie walki przegrał jednak przed czasem (z [[Sam Greco|Greco]] i [[Mike Bernardo|Bernardo]]) i w 1998 roku, mając blisko 44 lata, definitywnie zakończył kick-boxerską karierę (bilans walk zawodowych 92-6-1). Pozostaje najstarszym zawodnikiem, który wygrał turniej K-1. Dokonał tego w wieku 38 lat i 208 dni.

== Linki zewnętrzne ==