Standardowy język kantoński: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎System fonologiczny: poprawiona składnia
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Linia 24:
 
== System fonologiczny ==
Z innymi językami chińskimi kantoński dzieli pismo, jednak jego wymowa jest bardziej skomplikowana od [[standardowy język mandaryński|mandaryńskiego]] (większa ilość tonów i wygłosów). Od [[język średniochiński|języka średniochińskiego]] kantoński oddzielił się ok. VII wieku, kiedy Chińczycy skolonizowali tereny dzisiejszego południa kraju. W trakcie ewolucji kantoński przeszedł mniejsze zmiany, niż mandaryński i uważa się, że jest bardziej zbliżony do [[język średniochiński|średniochińskiego]], którego wymowę próbują zrekonstruować sinolodzy. Na przykład wiersze z epoki [[dynastia Tang|Tang]] czytane po kantońsku rymują się częściej, niż kiedy czytane są w [[lekcja (językoznawstwo)|lekcji]] mandaryńskiej. W przeciwieństwie do [[języki mandaryńskie|dialektów mandaryńskich]], kantoński zachował spółgłoski zwarte -p, -t, -k na końcu wyrazu oraz wygłosowe -m. Posiada bogaty zasób tonów – łącznie z wariantami jest ich aż dziesięć, z czego sześć uważa się za podstawowe<ref>Kam Y Lau: ''Cantonese Phrasebook'' str. 8</ref>.
 
Młode pokolenie wykazuje tendencję do upraszczania pewnych głosek, zwłaszcza tylnojęzykowego "''ng"''. Tak więc zamiast "ngő" wymawiają "ő" (ja). Również ze zbitek "kw" i "gw" często wypada "w", np. ''gwóng dung wá'' (język kantoński) wymawiane jest jako ''góng dung wá''. "l" często używane jest zamiast "n" np. ''ngő ngōi néi'' (kocham cię) wymawiane jest przez młodych ludzi ''ő ōi léi''<ref>Kam Y Lau: ''Cantonese Phrasebook'' str. 7</ref>.