Bianka Maria Visconti: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
Swetoniusz (dyskusja | edycje) drobne redakcyjne |
||
Linia 25:
|przyczyna śmierci =
|miejsce spoczynku =
|ojciec = [[
|matka = [[Agnese del Maino]]
|rodzeństwo =
Linia 38:
|wikicytaty =
}}
'''Bianka Maria Visconti''' (ur. [[31 marca]] [[1425]] w [[Bornasco|Settimo Pavese]], zm. [[28 października]] [[1468]]<ref>Niektóre źródła podają jako datę śmierci 23 października, ale teza Cateriny Santoro wskazująca na 28 października wydaje się bardziej uzasadniona i wiarygodna. Zob. C. Santoro, ''Gli Sforza. La casata nobiliare che resse il Ducato di Milano dal 1450 al 1535'', Lampi di Stampa 1999.</ref> w [[Melegnano]]) - nieślubna córka (później prawnie uznana) księcia [[Mediolan]]u [[
== Życiorys ==
=== Dzieciństwo i młodość ===
[[Plik:Coat of arms of the House of Visconti (1395).svg|200px|right|thumb|Herb rodziny [[Visconti]]ch]]
Mimo iż książę
Dziecku dano na imię ''Bianka'', nawiązując do babki księcia [[Bianka Sabaudzka|Bianki Sabaudzkiej]] i ''Maria'', bo tak na skutek ślubowania mieli mieć na imię wszyscy potomkowie księcia [[Gian Galeazzo Visconti]]ego i jego żony [[Katarzyna Visconti|Katarzyny]]. Mamką Bianki Marii została Caterina Meravigli (albo Mirabiglia), należąca do zaufanych dworzan.
W tym samym roku, kiedy urodziła się Bianka Maria, miało miejsce pierwsze spotkanie
Gdy Bianka Maria miała sześć miesięcy, matka przeniosła się z nią na polecenie księcia do specjalnie do tego przeznaczonego skrzydła zamku w [[Abbiategrasso|Abbiate]]. Mimo iż sytuacja polityczna i wojskowa była trudna dla Mediolanu, Visconti wiele czasu spędził w Abbiate, zafascynowany osobowością córki. Ta bowiem od wczesnego dzieciństwa wykazywała zdolności i chęć zdobywania wiedzy, nie była natomiast przywiązana do luksusu.
=== Intrygi wokół małżeństwa ===
W [[1430]], gdy zbliżał się do końca okres kontraktu zawartego z Franciszkiem Sforzą, książę
Sforza przyjął propozycję małżeństwa, prawdopodobnie przekonany zadatkiem posagu w postaci [[Cremona|Cremony]] [[Castellazzo Bormida|Castellazzo]] i [[Bosco Marengo|Bosco]] [[Frugarolo]]. Kontrakt zaręczynowy został ratyfikowany 23 lutego 1432 w zamku Porta Giovia, rezydencji mediolańskiej Viscontich. Świadkiem był Andrea Visconti, generał zakonu Humiliatów (''Ordo Humiliatorum''). Nie wiadomo, czy sama Bianka Maria i jej matka były obecne.
W następnych latach relacje między Sforzą a Viscontim układały się różnie. Ten ostatni przynajmniej dwa razy próbował zerwać zaręczyny i skłaniał się ku innym kandydatom. W 1434, wobec przejścia Sforzy do obozu papieża [[Eugeniusz IV|Eugeniusza IV]], Visconti kontaktował się w tym celu z Karolem Gonzagą, synem władcy [[Mantua|Mantui]]. Innym kandydatem lansowanym przez
=== Edukacja ===
Linia 64:
==== Ślub ====
[[Plik:Francesco Sforza.jpg|200px|left|thumb|Franciszek I Sforza]]
Bianka Maria miała niewiele okazji, aby wyjeżdżać z Abbiate. Pierwsza taka sytuacja miała miejsce we wrześniu [[1440]], kiedy to zgodnie z wolą ojca przybyła do Ferrary, gdzie
Ślub odbył się w opactwie San Sigismondo w [[Cremona|Cremonie]], [[25 października]] [[1441]]. Miejsce wybrał Sforza jako bezpieczniejsze dla niego od katedry, ponieważ ciągle nie dowierzał teściowi, znając jego zmienny charakter<ref>Marcantonio Sabellico w dziele ''Historiae rerum veneratum ab urbe condita'' wspomina o spotkaniu między Sforzą a Bianką Marią, jakie miało miejsce w Cremonie przed ich ślubem. Podczas tego spotkania Franciszek miał zapewniać Biankę, że wojna, jaka toczył przeciwko jej ojcu, nie była barierą dla uczucia, jakie wobec niej żywił.</ref>. Świętowanie trwało kilka dni, a złożyły się nań: wystawne przyjęcie, turnieje, pokazy i inne atrakcje.
Linia 78:
==== Między ojcem a mężem ====
Pierwsze lata małżeństwa Bianki Marii upłynęły pod znakiem silnego kontrastu między
W [[1446]] książę, który wtedy był już bardzo chory i słaby, spróbował pójść na zbliżenie ze Sforzą. Pomimo nalegań żony Franciszek pozostał nieufny wobec teścia i skierował swoje wysiłki raczej na obronę swoich posiadłości zagrożonych przez wojska papieskie, niż na współpracę z Viscontim. W [[1447]] kondotier poczuł się na tyle pewnie, że przyjął funkcję namiestnika książęcego, ale Visconti jeszcze raz zmienił zdanie co do współpracy z nim. Stało się to na skutek podejrzeń i zazdrości w stosunku do Sforzy. W tym samym czasie papież [[Mikołaj V]] zażądał od Franciszka zwrotu Jesi. Dla małżonków nastały trudne czasy, tym bardziej, że wtedy zmarła Costanza, żona Aleksandra Sforzy, która była towarzyszką dla Bianki Marii.
Franciszek Sforza ustąpił papieżowi Jesi za 35 000 florenów i udał się wraz z żoną do Mediolanu. Podróż trwała długo, gdyż po drodze Sforza próbował zawierać i utrwalać sojusze. Ponadto okazało się, że [[13 sierpnia]] 1447 zmarł
Bianka i Franciszek wraz z 4 000 konnych i 2 000 piechoty byli w drodze do Cremony, gdy utworzona po śmierci księcia [[Republika Ambrozjańska]], zagrożona przez wojska weneckie, przyznała Sforzy tytuł głównodowodzącego (wł. ''Capitano Generale''). Obrażona Bianka była zdania, że należy odrzucić propozycję, ale dalekowzroczny Franciszek przyjął tytuł, dając początek trzyletnim walkom o zachowanie tego, co pozostało z księstwa i o odzyskanie miast, które się od niego odłączyły.
| |||