'''Alessandro Mattei''' (ur. [[20 lutego]] [[1744]], zm. [[20 kwietnia]] [[1820]] w [[Rzym]]ie) – włoski duchowny. [[Arcybiskup]] [[Ferrara|Ferrary]] [[1777]]–[[1807]].
W [[1779]] mianowany [[kardynał]]em (początkowo ''in pectore'', nominację [[Pius VI]] ujawnił dopiero 3 lata później). Po zajęciu Ferrary przez wojska napoleońskie w [[1796]] został aresztowany na kilka miesięcy. Po uwolnieniu negocjował i podpisał z ramienia papieża Traktet z [[Tolentino]]. Na [[konklaweKonklawe 1799-18001799–1800]] był kandydatem frakcji proaustriackiej na papieża. Biskup [[diecezja Palestrina|Palestriny]] [[1800]]–[[1809]]. Od [[1805]] był egzaminatorem kandydatów na biskupów z teologii. W [[1807]] został protektorem zakonu [[Zakon Braci Mniejszych Kapucynów|kapucynów]], a rok później stanął na czele [[Dataria Apostolska|Datarii Apostolskiej]]. Subdziekan Św. Kolegium i biskup Porto e Santa Rufina [[1809]]–[[1814]]. Po zajęciu Rzymu przez [[Napoleon Bonaparte|Napoleona]] w [[1809]] wygnany z Rzymu do Paryża. [[Dziekan Kolegium Kardynalskiego|Dziekan Św. Kolegium Kardynałów]] od [[1811]]. [[Napoleon Bonaparte]] zakazał mu noszenia oznak godności kardynalskiej za to, że podpisał bullę ekskomunikującą cesarza, a następnie odmówił udziału w jego ślubie. W [[1813]] na krótko został zwolniony po podpisaniu konkordatu z Fonainebleau, w styczniu [[1814]] aresztowano go ponownie i osadzono w Alais. W kwietniu [[1814]] ostatecznie uwolniony, powrócił do Rzymu. [[Pius VII]] zatwierdził go jako prodatariusza Stolicy Apostolskiej, a ponadto przeniósł do wakującej od 3 lat [[diecezja suburbikarna|diecezji suburbikarnej]] Ostia e Velletri. W [[1817]] został archiprezbiterem Bazyliki Watykańskiej i prefektem Fabryki Św. Piotra. [[1819]] odznaczony austriackim orderem Św. Stefana. Zmarł w [[Rzym]]ie po kilkudniowej chorobie.
