Socjalizm o chińskiej specyfice: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 30:
== Własność prywatna ==
Pojęcie prywatnej własności jest zakorzenione w klasycznym marksizmie.{{sfn|Hsu|1991|strona=11}} Ponieważ Chiny przyjęły socjalizm, kiedy były krajem półfeudalnym i półkolonialnym, znajdują się one w początkowej fazie socjalizmu. Z tego powodu niektóre polityki i cechy systemu - takie jak produkcja towarów na rynku, istnienie sektora prywatnego i poleganie na motywach zysku w zarządzaniu przedsiębiorstwem - zostały zmienione. Zmiany te były dozwolone dopóty, dopóki poprawiają produktywność i modernizują środki produkcji, a tym samym dalej rozwijają socjalizm. Zgodnie z tą perspektywą lewicowe przekonanie [[Mao Zedong|Mao]], że [[Chiny]] mogą przejść do pełnego socjalizmu natychmiast poprzez ominięcie kapitalizmu, jest uważane za fałszywe.
KPCh nadal uważa prywatną własność za niesocjalistyczną. Jednak według teoretyków partii istnienie i wzrost własności prywatnej nie osłabia socjalizmu i nie promuje kapitalizmu w Chinach.{{sfn|Hsu|1991|strona=65}} Twierdzi się, że [[Karol Marks]] i [[Fryderyk Engels]] - twórcy komunizmu nigdy nie proponowali natychmiastowego zniesienia własności prywatnej. Zgodnie z książką Engelsa "Zasady komunizmu" proletariat może znieść prywatną własność tylko wtedy, gdy zostaną spełnione niezbędne warunki. W fazie poprzedzającej zniesienie własności prywatnej Engels zaproponował stopniowe opodatkowanie, wysokie podatki od spadków i obowiązkowe zakupy obligacji w celu ograniczenia własności prywatnej, podczas korzystania z uprawnień konkurencyjnych przedsiębiorstw państwowych w celu rozszerzenia sektora publicznego. Marks i Engels zaproponowali podobne środki w Manifeście Komunistycznym w odniesieniu do krajów rozwiniętych, ale ponieważ Chiny były ekonomicznie niezagospodarowane, teoretycy partyjni wezwali do elastyczności w odniesieniu do traktowania własności prywatnej przez KPCh. Według teoretyka partii [[Liu Shuiyuan]]a, program [[Nowa Polityka Gospodarcza|Nowej Polityki Gospodarczej]] zainicjowany przez władze sowieckie w następstwie [[komunizm wojenny|komunizmu wojennego]] jest dobrym przykładem elastyczności ze strony władz socjalistycznych.
| |||