Oberkommando der Wehrmacht: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m wstawiam Szablon:Kontrola autorytatywna |
Pilot Pirx (dyskusja | edycje) m →Geneza: drobne redakcyjne |
||
Linia 10:
Zarówno OHL, jak i Reichswehrministerium opanowane było przez oficerów należących do arystokracji pruskiej i będących jej afirmacją.
Po dojściu do władzy, [[Adolf Hitler]], jako „parias” tego systemu i zaciekły wróg Republiki Weimarskiej, postanowił go zniszczyć i przejąć całokształt kontroli nad armią. W 1933 utworzył Radę Obrony Rzeszy pod swym kierownictwem, rok później po śmierci Hindenburga połączył urząd prezydenta – będącego zgodnie z art. 47 [[Konstytucja weimarska|Konstytucji]] wodzem naczelnym (''Der Reichspräsident hat den Oberbefehl'') sił zbrojnych – z urzędem kanclerza, równocześnie rząd Rzeszy uchwalił by żołnierze składali przysięgę wierności Hitlerowi wymienionemu w niej ''nominatim''<ref>Było to sprzeczne z niemiecką tradycją, nawet [[królestwo Prus|król pruski]] czy [[Cesarstwo Niemieckie|cesarz niemiecki]] figurowali w przysiędze tylko jako instytucja. Eberhard Jäckel, ''Panowanie Hitlera'', Wrocław 1989.</ref>. W [[1935]] zmieniono nazwę sił zbrojnych z Reichswehry na [[Wehrmacht]], przywrócono powszechną służbę wojskową. W [[1938]] Hitler rozwiązał Reichswehrministerium, a z dotychczasowego Zarządu Ministerialnego Wehrmachtu utworzył Naczelne Dowództwo Sił Zbrojnych ([[język niemiecki|niem.]] ''Oberkommando der Wehrmacht'') w skrócie OKW.
Pretekstem do tego kroku była tzw. [[afera Blomberga-Fritscha]]. Zbiegające się w czasie: małżeństwo Ministra Obrony [[Marszałek (stopień wojskowy)|feldmarszałka]] [[Werner von Blomberg|Wernera von Blomberg]] z byłą prostytutką i sfabrykowane z inicjatywy [[Hermann Göring|Goeringa]] przez [[Gestapo]] [[Heinrich Himmler|Himmlera]] oskarżenie o homoseksualny romans głównodowodzącego [[Oberkommando des Heeres|OKH]] [[Generalleutnant (III Rzesza)|generalleutnanta]] [[Werner von Fritsch|Wernera von Fritscha]] miały świadczyć o „dekadencji” starej wywodzącej się z arystokracji kadry oficerskiej i w pełni uzasadniać rozwiązanie Reichswehrministerium.
| |||